The War of Spartacus was the last in a series of slave rebellions against the Roman Republic, known collectively as the Servile Wars. Within two years, the army led by Spartacus has reached over 100,000 men and became a serious threat to the Romans. The rebellion was eventually annihilated by Crassus, and most of the rebel slaves were killed on the battlefield, while some 6,000 survivors were captured and crucified.

Spartakus był organizatorem i przywódcą największego w starożytnym Rzymie powstania niewolników (73-71 p.n.e.), w którym wzięło udział około 100 tys. wojowników (niewolników i gladiatorów). Powstanie zostało krwawo stłumione przez Marka Krassusa. Spartakus zginął w walce, a około 6 tys. pojmanych powstańców ukrzyżowano.

Der bis heute bekannteste Sklavenaufstand fand im Römischen Reich in den Jahren 73–71 v. Chr. unter Spartacus statt. Dieser entfloh mit 78 anderen Gladiatoren und befreite Massen von Landsklaven. Der Aufstand wurde erst im Jahr 71 v. Chr. niedergeschlagen. Andere Sklavenführer des Aufstandes waren Crixus, Gannicus und Oenomaus.