10 najlepszych ciekawostek o at­mos­fe­rze

Cień Ziemi. Efekt rzucania cienia przez Ziemię na atmosferę, mimo iż jest dość często widoczny na niebie często pozostaje nierozpoznany. Jeśli warunki pogodowe i położenie obserwatora zapewniają dobrą widoczność horyzontu, cień Ziemi przedstawione jest jako ciemnoniebieskie lub szaroniebieskie pasmo.

Załamania światła w kryształach lodu. Najczęściej halo ma rozmiar kątowy 22° i powstaje przez załamanie na powierzchniach kryształów sześciokątnych. W atmosferze polarnej możliwe są okręgi halo o innych promieniach lub zjawiska o bardziej złożonych kształtach.

Promieniowanie UV. Cząsteczki ozonu absorbują promieniowanie UV-B i UV-C, które może rozbijać związki organiczne i ma działanie kancerogenne.

Merkury. Temperatura powierzchni Merkurego zmienia się od około 430°C w dzień, gdy planeta znajduje się najbliżej Słońca, do około -180°C w nocy. Dobrze, że doba na Merkurym trwa aż 176 dni ziemskich. Na żadnej innej planecie Układu Słonecznego nie ma tak dużych różnic temperatur.

Argon stanowi 0,934% objętości i 1.28% masy ziemskiej atmosfery. Jego większość stanowi izotop Ar-40 będący wynikiem rozpadu nietrwałych izotopów innych pierwiastów, głównie Potasu-40.

Ciągłymi wyładowaniami elektrycznymi. Ognie świętego Elma wyładowania elektryczne na różnych powierzchniach, a szczególnie krawędziach przedmiotów, mające miejsce w czasie pogody zapowiadającej burzę.

Małe kropelki lub kryształki lodu. Aby doszło do iryzacji, warstwa chmury musi być tak cienka, by większość promieni słonecznych napotkała tylko pojedynczą kroplę bądź kryształek lodu. Kryształy lodu muszą być małe, większe produkują aureole.

Duszki (sprite). Duszki to wyładowania elektryczne o szerokości nawet od 50 do 100 kilometrów, występujące w Jonosferze na wys. od 40 do 90 km nad powierzchnia ziemi. Ich objętość może przekraczać 10 tysięcy kilometrów sześciennych. Z wyglądu przypominają meduzy, marchewki czy kolumny. Od 1886 duszki były opisywane w literaturze naukowej, ale pierwszy dowód ich istnienia - zdjęcie - powstało dopiero w 1989 roku.

Pas Wenus powstaje po przeciwnej stronie nieba niż wschodzące lub zachodzące Słońce. Nazwa zjawiska związana jest z rzymską boginią Wenus. Kojarzone jest ono z pasem, jaki bogini miłości zakłada co wieczór, aby ludzie nie mogli przyglądać się jej boskiej nagości. Nie istnieje ostra granica oddzielająca cień Ziemi od Pasa Wenus. Występuje ciągłe przejście z jednego koloru w drugi. Pas Wenus pozostaje widoczny nawet po zachodzie Słońca i przed jego wschodem.

Termosferze. Zorza polarna – zjawisko świetlne obserwowane w górnej atmosferze w pobliżu biegunów magnetycznych planety, która ma silne pole magnetyczne. Na Ziemi występuje w termosferze - najwyższej i najbardziej rozrzedzonej warstwie atmosfery - na wysokościach od 85-800km.