Poematy - najlepsze ciekawostki

Chmury w swym Morskim Dworze . Według mitów tkała ona wraz ze swymi służkami chmury w swym Morskim Dworze. Wyobrażano ją jako kobietę spowitą w chmury.

Aleksander Puszkin. Eugeniusz Oniegin to poemat dygresyjny autorstwa Aleksandra Puszkina, w całości wydany w 1833 roku. Tytułowy bohater jest człowiekiem rozczarowanym wielkim światem, w którym nie zaznał ani prawdziwej przyjaźni, ani miłości. Zniechęcony i znudzony życiem wyjeżdża na wieś. Nadal jednak nie może odnaleźć miejsca w świecie: nie umie nawiązać kontaktu z sąsiadami i odtrąca szczerą miłość Tatiany. Zabija on później poetę Leńskiego w pojedynku, po czym ponownie spotyka on Tatianę, gdy nie jest już wiejską szlachcianką, a zamożną damą.

Julian Tuwim. Kwiaty polskie to nieukończony poemat dygresyjny autorstwa Juliana Tuwima, pisany od roku 1940 do śmierci poety. Jego bohaterem jest ogrodnik Ignacy Dziewierski który wydaje córkę za mąż. mąż za carskiego oficera, który tłumi protest proletariatu w Łodzi w 1905 roku, zabijając kilku robotników (sam także ginie). Córka niebawem umiera podczas porodu. Dziewierski bierze pod opiekę swoją nowo narodzoną wnuczkę – Anielę, później zmienia jej nazwisko z Iłganowa na Dziewierska. Czuje się winny że wydał córkę za wroga narodu Polskiego (przez co zaczął walczyć w Legionach podczas I WŚ)

William Shakespeare. Dwóch szlachetnych krewnych (ang. The Two Noble Kinsmen) – komedia autorstwa Williama Shakespeare’a, po raz pierwszy opublikowana w 1634 roku. Palamon i Arcite, kuzyni i bliscy przyjaciele, są więzieni w Atenach po wojennej porażce ich rodzinnych Teb. Obaj zakochują się w Emilii, co doprowadza do tego, że ich przyjaźń zamienia się w rywalizację.

Hezjod. Prace i dni epos dydaktyczny zawierający zbiór rad o charakterze agrotechnicznym i filozoficznym napisany przez greckiego epika Hezjoda. Prace i dni należą do tzw. pisarstwa „pouczeń”. Jest to pierwszy tego gatunku utwór grecki, pojawiał się on za to wcześniej w literaturze Bliskiego Wschodu i Egiptu.

Fryderyka Schillera. Fryderyk Schiller był obok Johanna Wolfganga von Goethego (byli nawet przyjaciółmi i wieloletnimi współpracownikami) najważniejszym przedstawicielem tzw. klasyki weimarskiej. Do jego dzieł należy także m.in. ''Wilhelm Tell'' oraz ''Maria Stuart''. Określano go nawet mianem ''niemieckiego Szekspira''.