Ssaki Afryki - najlepsze ciekawostki

Likaon, noszący w języku angielskim nazwę gatunkową "African wild dog", jest dość dalece spokrewniony z resztą psowatych, różniąc się od nich budową stóp i uzębieniem. Gatunek był niegdyś rozpowszechniony, jednak od lat jest skutecznie tępiony - do czego przyczynia się nieco jego niefortunna, budząca złe skojarzenia nazwa (wild dog). Trwają debaty nad możliwą zmianą nazwy gatunku.

Hiena. Hieny są z wyglądu podobne do psowatych, ale nie są z nimi spokrewnione. Genetycznie bliżej im do kotów i łaszowatych, niż do psów.

Galago senegalski gatunek ssaka naczelnego z rodziny galagowatych (Galagidae). Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1796 roku francuski przyrodnik Étienne Geoffroy Saint-Hilaire. Żyje w rodzinnych stadach. Prowadzi nocny tryb życia. Ciąża u samicy trwa 4 miesiące, Żywi się owocami, kwiatami, miodem, owadami, małymi gadami, myszami, pisklętami. Zamieszkuje lasy. Głos galago przypomina płacz dziecka.

Galerelka smukła gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych. Występowanie; Od Atlantyku do Oceanu Indyjskiego, przez całą Afrykę Zachodnią, Środkową i Wschodnią, w Afryce Południowej sięga do Przylądka Dobrej Nadziei.

Mają tyle samo. Likaony jak i lemury mają tyle samo uszu, czyli dwoje uszu.

Słoń. Wraz ze ścieraniem się przednich zębów wyrastają od tyłu kolejno następne, które zastąpią zużyte. Mogą odrastać w całości nawet 6 razy. Tzw. ciosy to przedłużone siekacze, rosną w ciągu całego życia zwierzęcia.

3 mile. Słonie potrafią odnaleźć wodę poprzez zmysł węchu już z odległości 3 mil. Słonie są wyłącznie roślinożerne. Pożerają różnego rodzaju trawy, liście, mniejsze gałęzie i konary oraz owoce. Nieliczne zęby, jakie posiadają słonie, wykorzystywane są do rozdrabniania pożywienia. Słonie najczęściej umierają śmiercią głodową w 70. roku życia z powodu straty wszystkich zębów. Uniemożliwia im to dalsze pobieranie pokarmu.

Koczkodan czerwonouchy. Koczkodan – gatunek ssaka z rodziny koczkodanowatych, zamieszkujący tereny należące do Kamerunu i Nigerii, a także wyspę Bioko, należącą do Gwinei Równikowe. Żyje w grupach do 30 osobników. W jednej grupie może być tylko jeden dorosły samiec. Gatunek ten z reguły jest płochliwy

Adaksa pustynnego. Adaks pustynny gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do antylop. Jedyny przedstawiciel rodzaju Addax. Pierwotnie występował na całej Saharze: od Mauretanii, Maroka i Algierii aż do Sudanu[6]. Obecnie adaks pustynny należy do najrzadziej spotykanych gatunków antylop.

Koczkodan białowargi gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych. Koczkodan białowargi występuje w zachodniej Afryce zamieszkując w zależności od podgatunku. Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Simia cephus.