Za­ją­co­wa­te - najlepsze ciekawostki

Meksyk. Występuje na północno-wschodniej skarpie wulkanu Iztaccíhuatl w Meksyku. Jedyny przedstawiciel rodzaju króliczak (Romerolagus), utworzonego przez C. H. Merriama w 1896 roku. Największe zagęszczenie zanotowano na wysokości 3150 – 3400 m n.p.m. Areał wynosi w przybliżeniu 386 km². Preferuje siedliska trawiaste ze zgrupowaniami sosnowymi.

Królik. Zęby królików można podzielić na zęby sieczne oraz zęby policzkowe. Zęby sieczne widoczne są po rozchyleniu warg, zaś zęby policzkowe schowane są głębiej w jamie ustnej. Króliki mają charakterystyczne długie uszy, krótki ogon, charakterystycznie poruszający się nos, długie tylne łapy, przednie – krótsze oraz oczy duże, okrągłe i wypukłe.

Królik jest odporny na niskie temperatury, ponieważ posiada gęste futro, ale źle znosi temperatury powyżej 25 stopni Celsjusza. Związane jest to z tym, iż zwierze nie poci się, a nadmiar ciepła traci poprzez zwiększoną liczbę oddechów.

Zając polarny gatunek ssaka z rodziny zającowatych (Leporidae), występującego w strefie tundry i tajgi. Wraz ze zmianą pory roku, przystosowuje się do środowiska. Przy pierwszych śniegach zmienia futro na białe.