Achilles najtrudniejsze zagadki

Balios i Ksantos to nieśmiertelne konie Achillesa zaprzęgnięte do jego powozu w czasie wojny trojańskiej. Uchodziły za synów boga Zefira i harpii Podarge. W Iliadzie opisane jest jak oba konie płakały nad śmiercią Patroklosa, który był odpowiedzialny za ich żywienie i czyszczenie, a Ksantos obdarzony przez Herę ludzką mową przepowiedział Achillesowi rychłą śmierć.

Homer nie umieścił Polikseny w Iliadzie. Według poetów cyklicznych Poliksena była branką Achillesa i pocieszała go po śmierci Patroklosa. Achilles towarzyszył Poliksenie do świątyni, wtedy wpadł w pułapkę braci Polikseny – Deifobosa i Parysa – i został zabity. Poliksena z żalu popełniła samobójstwo lub też syn Achillesa, Neoptolemos, zabił ją po zdobyciu Troi na grobie swego ojca.

Ksantos (koń Achillesa) w mitologii greckiej nieśmiertelny koń Achillesa. Uchodził za syna boga Zefira i harpii Podarge. Był bratem nieśmiertelnego konia Achillesa, Baliosa. Posejdon darował konie królowi Peleusowi podczas jego zaślubin z nereidą Tetydą. Później Peleus podarował konie swemu synowi Achillesowi, który zaprzęgł je do swego powozu w czasie wojny trojańskiej.

Achilles miał swojego przyjaciela, którym był Patroklos. Został on zabity przez Hektora, ponieważ pomylił on go z Achillesem. U boku Achillesa walczył w wojnie trojańskiej. Zginął w natarciu na Troję z ręki Hektora, gdy nosił zbroję Achillesa, który wycofał się z walki. Pragnąc pomścić jego śmierć, Achilles postanowił zabić Hektora w pojedynku.

Hektor uchodził za syna Priama i Hekabe (Hekuba). Był bratem Parysa, Deifoba i Kasandry oraz mężem Andromachy, zginął z ręki Achillesa pod murami Troi. Nawoływania rodziny Hektora do jego powrotu do twierdzy opisuje Lament Andromachy autorstwa Homera. Miał ciało atletycznej budowy i wybitnie męskie rysy twarzy.