Alchemia najtrudniejsze zagadki

Teoria flogistonu zakładała występowanie w ciałach palnych sztucznego bytu „filozoficznego”, zwanego flogistonem. Późniejsze prace eksperymentalne, m.in. Łomonosowowa i Lavoisiera, wykazały, że jest ona całkowicie błędna. Wielu historyków nauki uważa, że odrzucenie teorii flogistonu było początkiem współczesnej chemii.

Zygmunt III Waza fascynował się alchemią. Był jednym z patronów słynnego alchemika krakowskiego, Michała Sędziwoja. Do pożaru doszło w trakcie eksperymentu, w którym oprócz Sędziwoja brał udział sam król.

Według przekonań fizyków przełomu XVIII i XIX wieku, podobnie jak ciepło, światło miało być fluidem. W 1789 Lavoisier umieścił światło w tablicy pierwiastków obok tlenu, wodoru, azotu, fosforu, rtęci, cynku i siarki.

Michał Sędziwój herbu Ostoja, łac. Sendivogius Polonus (1566 -1636) – polski alchemik i lekarz, prawdopodobnie odkrywca tlenu. Sędziwój wiedział, że „pokarm żywota, ukryty w powietrzu” jest niezbędny do życia i że przedostaje się z powietrza do krwi. Tlen „duch świata”otrzymał w drodze rozkładu saletry potasowej w 1604 roku.

Syntezę mocznika z nieorganicznych substratów przeprowadził w 1828 Friedricha Wöhler. Wcześniej sądzono, że otrzymanie jakichkolwiek związków organicznych na drodze syntezy z nieorganicznych substratów jest niemożliwe, gdyż do ich otrzymania była rzekomo niezbędna "tajemnicza siła witalna", którą zawierać miały w sobie wszystkie żywe organizmy, i której miała być pozbawiona materia nieożywiona.

Atanor to piec przeznaczony do celów alchemicznych, przede wszystkim do sporządzania kamienia filozoficznego. Znajdowało się w nim jajo filozoficzne z właściwymi reagentami (złotem i srebrem oraz tynkturą). Opalany był zwykle węglem.

Uroboros także urobor – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw.