Hin­du­istycz­ne znaki i formy gra­ficz­ne najtrudniejsze zagadki

Kolam symetryczny wzór, tworzony każdego rana przez kobiety w południowych Indiach przed wejściem do domu. Zgodnie ze starym zwyczajem, po porannym sprzątaniu domu, kobiety usypują na zewnątrz budynku, przed drzwiami za pomocą grubo zmielonej mąki ryżowej tradycyjne wzory, mające chronić domowników i przynosić pomyślność. Mąka

Tripundra hinduski znak religijny noszony zwłaszcza przez ascetów śiwaickich na czole . Ma kształt trzech białych poziomych linii zrobionych za pomocą świętego popiołu wibhuti ze spalonego łajna krowiego, niekiedy z dodatkową kropką, zwaną bindu w środku.

Mantra OM to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także pranawa, akszara i omkara. Z reguły wymawia się ją samą. Na niej opierają się także inne mantry, np. Om namah śiwaja, mantra współczucia Om mani padme hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om wadżra.

Śriwatsa w kulturze indyjskiej symbol mający postać niekończącego się, poprzeplatanego węzła. Wraz z buddyzmem dotarł poprzez Tybet do Mongolii i Chin. Jeden z tzw. "ośmiu pomyślnych znaków" asztamangala. W ikonografii wisznuickiej pukiel pozłacanych włosów, umieszczany po lewej stronie wizerunków Wisznu. W dżinijskiej sekcie śwetambara trójkątny znak w formie gwiazdy.

Bindi – znak na czole noszony przez kobiety na terenach znajdujących się pod wpływem hinduizmu. Czasami zwany "świętą kropką" lub "czerwoną kropką" ; symbolizuje ochronę kobiety przez jej męża lub ojca i przyjmuje postać czerwonej kropki z mineralnego pigmentu.