Ja­poń­skie sztuki walki najtrudniejsze zagadki

Ippon to zwycięstwo, które kończy walkę przed czasem. Taki sam efekt daje uzyskanie dwóch punktów wazari przez zawodnika. Najmniejszą wartość natomiast ma yuko – to tzw. mały punkt, który nawet wielokrotnie zdobyty nie prowadzi do zakończenia walki przed czasem.

Sode dori – uchwyt za rękaw. Większość technik aikido może być zastosowana także w przypadku odpowiedzi na atak, np. bloku. Niektóre szkoły określają to jako „bazową” formę danej grupy technik. Początkujący zwykle ćwiczą techniki będące odpowiedzią na uchwyt.

Hakama (jap. 袴) – spodnie, element tradycyjnego stroju japońskiego. Pierwotnie noszona była jedynie przez mężczyzn, lecz w czasach dzisiejszych zakładają ją również kobiety. Stosowana jest w niektórych japońskich sztukach walki, na przykład w aikido i w kendo. Hakama w aikido symbolizuje wyższego ucznia lub mistrza.

Dojo określenie w języku japońskim miejsca treningów sportów walki albo sali medytacji mnichów buddyjskich zen. W dojo obowiązują odpowiednie zasady zachowania. Wchodząc i wychodząc, składa się ukłon (jap. 礼 rei) wyrażający szacunek i podziękowanie. Można wchodzić jedynie boso. Obowiązkiem, także w trakcie ćwiczeń, jest przestrzeganie kodeksu dojo.

Twórcą judo jest Japończyk Jigoro Kano (1860 - 1938). W wieku 18 lat, wbrew zaleceniom lekarzy, zaczął trenować ju-jitsu. Dwa lata później, bazując na wiedzy swojej i swoich nauczycieli, zaczął opracowywać własny system walki. Judo, którego twórcą jest Jigorō Kanō, wywodzi się od sztuki samoobrony o nazwie jū-jutsu, która ukształtowała się w okresie Edo (1603–1868).