Kamienie 10 najtrudniejszych zagadek

Suiseki (jap. "woda i kamień") to pochodząca z Chin, japońska sztuka artystycznego eksponowania kamieni i skał, które swoim kształtem przypominają postacie, zwierzęta, owady, krajobrazy, przedmioty itp. Słowo suiseki jest skrótem od sansui-keiseki, co oznacza "kamienie przedstawiające krajobraz".

Kamień z Palermo to fragment stelli wykonanej z czarnego bazaltu. Zawierający annały staroegipskie, stanowiące jedno z najważniejszych źródeł informacji o najstarszych dziejach starożytnego Egiptu z podaną jednocześnie chronologią wydarzeń. Po obu stronach płyty zapisana jest pismem hieroglificznym lista władców egipskich od czasów predynastycznych do V dynastii (2480-2350 p.n.e.). Płytę po odkryciu przewieziono do Włoch, przechowywany jest w Muzeum Archeologicznym w Palermo na Sycylii i od miejsca przechowywania wziął swoją nazwę.

Cymofan chryzoberylowe kocie oko) – odmiana chryzoberylu wykazująca efekt kociego oka. Nazwa pochodzi od greckich słów kyma = fala i fainio = pokazuję (faliste refleksy świetlne przy obrocie kamienia). Nazwa „kocie oko” wskazuje na podobieństwo kamienia do kociego oka.

Kamienie hańbiące – były to dwa kamienie połączone łańcuchem, ważące około 15 kilogramów każdy (lub jeden kamień odpowiednio cięższy), stosowane wobec kobiet jako rodzaj kary ośmieszającej. Kamienie takie mogły mieć wyrzeźbione twarze, popiersia kobiece. Znajdują się w Muzeum w Zielonej Górze.

Ten kamień znajduje się we wschodnim siodle Zmarzłej Przełęczy. Ma około 3 m wysokości, nazywana jest popularnie przez turystów i taterników „chłopkiem” i systematycznie podpierana przez nich zapałkami i patykami.

Labradoryzacja gra barw w metalicznie lśniących odcieniach na niektórych minerałach, zwłaszcza u labradoru i spektrolitu. Często są to niebieskie i zielone efekty, lecz również można zaobserwować wszystkie inne barwy widma. Zjawisko to powodują drobne, blaszkowe lub igiełkowe inkluzje różnych minerałów np. magnetyt, rutyl, tytanit, miedź. Przyczyną labradoryzacji jest interferencja światła na najcieńszych płytkach.

Sardonyks kamień warstwowy biało-czerwony (odmiana agatu). Nazwa pochodzi od miasta Sardis w Azji Mniejszej, gdzie został znaleziony.

Abadir − w mitologii greckiej kamień, który bogini Reja podała swemu mężowi Kronosowi do pożarcia zamiast nowo narodzonego syna Zeusa.

Tzw. szlif kaboszonowy to najwcześniejsza forma szlifowania kamienia. Szlif ten nie posiada fasetek, czyli ścianek, ani ostrych krawędzi. Jest obły, o zaokrąglonych ściankach. Zarysy oszlifowanych w ten sposób kamieni mogą być eliptyczne, owalne lub koliste. Szlify kaboszonowe są stosowane przede wszystkim w kamieniach wykazujących migotliwość (efekt kociego oka) takich jak migotliwe odmiany kwarcu, grę barw (np. labrador), opalescencję (np. opal), oraz asteryzm (wąskie pasma świetlne w kształcie gwiazdy) np. rubin i szafir.

Omfalos (gr. omphalós „pępek”) – starożytny artefakt w kształcie półokrągłego kamienia, który przez starożytnych Greków uważany był za pępek świata. Kamień znajdował się w świątyni Apolla w Delfach. Był on również uważany za wyrocznię, dzięki której ludzie kontaktowali się z bogami. Obecnie eksponowany przez Muzeum Archeologiczne w Delfach.