Najtrudniejsze zagadki o karate

Karate rozwinęło się z lokalnej sztuki walki z wysp Riukiu (dziś Japonia) pod wpływem chińskich sztuk walki. Królestwo Riukiu było niezależne od XV do XIX wieku. Mimo swojego małego rozmiaru, grało w średniowieczu dominującą rolę w handlu morskim wschodniej Azji. Do XIX wieku (a więc jeszcze w czasach powstania karate) Królestwo Riukiu miało dużo więcej wspólnego z Chinami, niż z Japonią.

Słowo „kyokushin” tłumaczone jest jako ekstremum prawdy. Od "kyoku" - ekstremum i "shin" - prawda

Gichin Funakoshi urodził się 10 listopada 1868 roku w Suri i jest uznawany za ojca współczesnego Karate. Masutasu Oyama pobierał nauki pod jego okiem, w następstwie tworząc inny styl Karate - Kyokushin. Bruce Lee to znany aktor filmów o sztukach walki. Jigoro Kano to twórca Judo.

W historii japońskich sztuk walki był pierwszym człowiekiem, który wprowadził nazwę karate na określenie sztuki walki bez broni. To właśnie dzięki niemu karate stało się ogromnie popularne na całym świecie. Ku zdziwieniu mistrza nad salą pojawiła się nazwa Shōtōkan, gdyż samego Funakoshiego nazywano Shōtō ("falujące sosny" - jego pseudonim literacki). I tak już przyjęła się nazwa stylu i zarazem Szkoły Karate-do Shotokan, chociaż sam mistrz nie był tym faktem zachwycony, gdyż twierdził, że karate jest jedno, a dzielenie je na poszczególne style jest zwykłym wypaczeniem.

Seiken to powierzchnia uderzająca pięści w Karate. To nią uderzamy wykonując większość technik ręcznych.

Ippon oznacza decyzję sędziowską o zakończeniu walki przed czasem i ogłoszeniu zwycięstwa jednego z zawodników w wyniku uzyskania pełnego punktu. Jest stosowany m.in. w judo, jujutsu czy karate. Sędzia ogłaszający decyzję ippon podnosi rękę do góry z wewnętrzną częścią dłoni skierowaną do przodu i wymawia słowa "Ippon soremade!" (np. w judo za czysty technicznie rzutu na plecy).