Najtrudniejsze zagadki o Koranie

Koran dzieli się na 114 sur (rozdziałów), a te zaś na aje (wersety). Słowo ''Koran'' po arabsku oznacza ''recytację''. Według tradycji muzułmańskiej powstawał w latach 610–632, objawiany fragmentami prorokowi islamu, Mahometowi (zm. 632) przez Archanioła Dżibrila (identyfikowanego w islamie z biblijnym archaniołem Gabrielem). Według tradycji muzułmańskiej przywódca zbuntowanych dżinnów Iblis (odpowiednik chrześcijańskiego Szatana, to jedno z jego imion) próbował zwieść Mahometa, dyktując mu nieprawdziwe wersety Koranu, czyli tzw. szatańskie wersety.

W islamie hadisy ustępują ważnością jedynie samemu Koranowi, gdyż muzułmanie są zachęcani do naśladowania działania Mahometa w swoim codziennym życiu (a Koran nie opisuje życia Mahometa). W przeciwieństwie do Koranu, który został opracowany pod oficjalnym nadzorem pierwszych przywódców islamskich w Medynie, hadisy powstawały niezależnie. Dziś wiele z nich budzi zastrzeżenia co do autentyczności - islamscy duchowni klasyfikują je w kategoriach "autentyczna", "dobra" lub "słaba".

Szirk w religii islamskiej jest grzechem polegającym na czczeniu kogoś innego niż Allah (jest więc przeciwieństwem tzw. tawhidu). Chodzi tu nie tylko o wiarę w inne istoty nadprzyrodzone, ale też o pieniądze, przyjemność czy przywódców politycznych.

Na fladze widoczna jest tzw. szahada (wyznanie wiary) o treści "Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem"

Muzułmanie wierzą, że Koran był przekazywany Mahometowi przez archanioła Gabriela (Dżibrila) stopniowo przez 23 lata, od 22 grudnia 609 n.e., aż do śmierci Mahometa.

Według wierzeń muzułmanów Koran został objawiony Mahometowi przez archanioła Dżibrila. Sam Mahomet był niepiśmienny, a „kanoniczną” wersję spisał Zajd ibn Sabit, jego osobisty sekretarz.

Koran zawiera historie wielu ludzi i wydarzeń opisanych w żydowskich i chrześcijańskich Świętych Księgach. Sam Jezus jest wymieniany częściej w Koranie niż Mahomet, a Maryja jest wymieniona w Koranie większą ilość razy, niż w Nowym Testamencie.