Li­te­ra­tu­ra sta­ro­żyt­nej Grecji najtrudniejsze zagadki

Wiatr Północny i Słońce – jedna z bajek Ezopa. Treścią bajki jest spór między Wiatrem Północnym a Słońcem o to, które z nich jest silniejsze. Zwycięzcą miał zostać ten, kto zmusi wędrowca do zdjęcia płaszcza.

Stasimon w starożytnym teatrze greckim pieśń wykonywana przez chór stojący na orchestrze, pod przewodnictwem koryfeusza. Stasima oddzielały partie dialogowo-monologowe odgrywane przez aktorów – epeisodia.

Theogonia (gr. Θεογονία, Narodziny bogów) – epos kosmogoniczny o powstaniu bogów i początkach świata, napisany przez greckiego epika Hezjoda. Theogonia porusza temat powstania świata, opisuje kolejne generacje bóstw i ich związki z przyrodą i człowiekiem, przejawiające się również w boskim pochodzeniu rodów władców. W utworze Hezjod wspomina nie tylko o bóstwach jednego miasta-państwa, lecz opisuje całość greckich kultów lokalnych.

Odyseja była przez Homera śpiewana wierszem, tzw. heksametrem. Składa się z 24 ksiąg (pieśni), nie jest to jednak podział oryginalny, został wprowadzony w epoce hellenistycznej przez gramatyków aleksandryjskich. Pierwsze cztery pieśni (notabene uważane za osobny, słabszy utwór, dołączony przez Homera do oryginalnej epopei) są poświęcone wędrówce Telemacha, syna Odyseusza, któremu z kolei poświęcone są dalsze pieśni.

Prace i dni epos dydaktyczny zawierający zbiór rad o charakterze agrotechnicznym i filozoficznym napisany przez greckiego epika Hezjoda. Prace i dni należą do tzw. pisarstwa „pouczeń”. Jest to pierwszy tego gatunku utwór grecki, pojawiał się on za to wcześniej w literaturze Bliskiego Wschodu i Egiptu.

Homer jest najwybitniejszym twórcą starożytności. Jego największe dzieła to „Iliada” i „Odyseja”, które powstały w VIII–IX w. p.n.e. Epos (epopeja) wywodzi się od tych dzieł. Oba eposy mają po 24 pieśni i zaczynają się od inwokacji do muz (bóstwa). Akcja Iliady trwa 50 dni a Odysei 40.