Lwów najtrudniejsze zagadki

Antoni Petrykiewicz - urodzony w 1905 roku, polski uczeń drugiej klasy V Gimnazjum Państwowego we Lwowie. Jeden z Orląt Lwowskich, uczestnik walk w obronie Lwowa w 1918. Został ciężko ranny, broniąc „Reduty Śmierci” („Góry Stracenia”) na Persenkówce. Zmarł w szpitalu na Politechnice Lwowskiej 16 stycznia 1919 roku. Pośmiertnie naczelnik Józef Piłsudski nadał mu Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.

Największy udział w pracy nad "Bitwą pod Racławicami" mieli Jan Styka i Wojciech Kossak. W jej powstawaniu brali również udział inni malarze: Boller, Popiel czy Rozwadowski. Obraz przedstawia bitwę pod Racławicami (1794), jeden z epizodów insurekcji kościuszkowskiej. Został namalowany na płótnie żaglowym, sprowadzonym z Belgii w czternastu kawałkach o długości 15 metrów, które zszyto w jedną całość.

Lechia Lwów - zał. przez społeczność polską; Ukraina Lwów - zał. przez społeczność ukraińską; VIS Lwów - założony przez ludność niemiecką; Hasmonea Lwów - zał. przez społeczność żydowską.

Bitwa o Lwów, inaczej obrona Lwowa to polsko-ukraiński konflikt zbrojny o Lwów, trwający od 1 listopada 1918 do 22 maja 1919 roku, zakończony zniesieniem ukraińskiego okrążenia. Plan odsieczy Lwowa przedstawił szef Sztabu Generalnego WP gen. Tadeusz Rozwadowski. W nocy z 24 na 25 listopada 1918 r. przybył on do Lwowa, przejał dowództwo i poprowadził Polaków do zwycięstwa.

Nazwa dywizjonu - "puchacze" - nawiązywała oczywiście do nocnych lotów i polowań. W trakcie wojny dywizjon 307 brał udział w różnorakich misjach, m.in. bronił Londynu, eksortował konwoje oraz prowadził ataki na niskich wysokościach na niemieckie bazy w Belgii, Niemczech i Norwegii.

Pierwsza bramka w historii polskiego futbolu została zdobyta we Lwowie Wydarzyło się to w 1894 roku w meczu Sokoła Lwów z drużyną z Krakowa. Gol padł w 6 minucie, strzelcem był Włodzimierz Chomicki. Owo doniosłe wydarzenie nie przyczyniło się w szczególny sposób do szybkiego rozwoju futbolu w Polsce. Pierwsze rodzime kluby piłkarskie powstały bowiem dopiero dekadę po nim (w 1903 r.).