10 najtrudniejszych zagadek o mi­to­lo­gii greckiej

Ereb był zarazem bratem i małżonkiem Nyks, bogini symbolizującej uosobienie nocy. Uchodził za syna Chaosu, lub Chronosa i Ananke. Ze swoją żoną spłodził czworo dzieci: Momosa (boga żartów), Charona (boga umierających, przewoźnika dusz przez rzekę Acheron), Tanatosa (boga śmierci) oraz córkę Hemerę (uosobienie dnia).

Kielich Higiei (także Puchar Higiei, Czara Higiei) to symboliczny kielich, który stanowi symbol i znak farmacji. Według mitologii greckiej czara i wąż należały do atrybutów bogini zdrowia - Higiei. W sztuce przedstawiany jest zwykle w formie kielicha (symbol zdrowia) bez ozdobień z oplatającym go wężem. Wąż ze względu na swe linienie – „odradzanie się” – symbolizuje ciągłą samoodnowę życia, ozdrowienie i długowieczność.

Ariadna – w mitologii greckiej córka króla Krety Minosa, która pomogła Tezeuszowi wydostać się z labiryntu. Tezeusz, po zabiciu Minotaura wracając do Aten, zabrał ze sobą Ariadnę, którą obiecał poślubić, lecz po drodze pozostawił ją na wyspie Naksos, z rozkazu Dionizosa, który ją pojął ją za żonę.

Powiązania miłków z legendą zdradza ich nazwa łacińska - adonis. Był to piękny młodzieniec, ulubieniec Afrodyty, o którego spierała się z Persefoną. Ares nasyłał na Adonisa wielkiego odyńca, który rozszarpał młodzieńca, a z kropli jego krwi, które spadły na ziemię, wyrosły kwiaty – miłki. Zrozpaczona Afrodyta poprosiła Zeusa o wskrzeszenie ukochanego i odtąd spędzała z nim większość roku.

Tyche to w mitologii greckiej bogini i uosobienie przypadku, „ślepego” losu, szczęścia i nieszczęścia. Córka Zeusa oraz Tetydy. Opiekunka miast utożsamiana z rzymską Fortuną. W sztuce przedstawiana jest zwykle z zawiązanymi oczami oraz rogiem obfitości i sterem. Na głowie często ma koronę w kształcie murów obronnych jako bóstwo opiekuńcze miast.

Atropos („Nieodwracalna”) to trzecia z Mojr czyli bogiń losu w mitologii greckiej. Była najstarszą z sióstr. Atropos wyznaczała kres życia każdego z ludzi. Kiedy nadchodził ich czas, przecinała nić życia swoimi nożycami. Jej odpowiedniczką w mitologii rzymskiej była Morta.

Kekrops to w mitologii greckiej półczłowiek, półwąż, syn Gai. Był pierwszym, mitycznym królem Attyki. Założył miasto Kekropię, późniejsze Ateny. Za jego panowania Atena i Posejdon prowadzili spór o władzę nad Attyką i o jego rozstrzygnięcie zwrócili się do Kekropsa. Posejdon sprawił, że na Akropolu wytrysnęła woda, natomiast Atena posadziła drzewa oliwne. Kekrops rozstrzygnął spór na korzyść Ateny.

Filoktet to w mitologii greckiej król Tesalii, łucznik i spadkobierca łuku Heraklesa. Był przyjacielem Heraklesa i odziedziczył po nim jego niezawodny łuk i złote strzały, bez których Troja, jak głosiła przepowiednia nie mogła być zdobyta. W dziesiątym roku wojny został sprowadzony przez Odyseusza pod Troję. Gdy Parys zginął od strzały Filokteta, wtedy Troja mogła zostać zdobyta.

Kiedy król Kalidonu Ojneus zapomniał złożyć ofiary Artemidzie, zagniewana bogini zesłała na jego królestwo olbrzymiego dzika, by pustoszył jego ziemie. Król zaprosił na łowy najdzielniejszych wojowników, obiecując skórę zwierzęcia temu, kto go zabije. Ostatecznie dzik padł łupem Meleagera, który jednak skórę zwierzęcia ofiarował Atalancie, gdyż pierwsza raniła dzika strzałą z łuku.

Symplegady miały dziwną właściwość, nieustannie przyskakiwały i odskakiwały od siebie, co uniemożliwiało przepłynięcie tamtędy statkiem. Przeszkodzie udało się sprostać Argonautom w ich wyprawie po złote runo. Przepłynęli tak szybko, że następne zwarcie się skał strzaskało tylko tył statku. Od tamtego momentu Symplegady stanęły w miejscu i już się nie ruszyły.