10 najtrudniejszych zagadek o niebie

Grunt Księżyca odbija więcej światła z powrotem w kierunku jego źródła, niż w innych kierunkach. Jest to właściwość rzadka na Ziemi, ale dość powszechna wśród skalistych ciał niebieskich.

Gwiazdozbiór Smoka to ósma co do wielkości konstelacja na nocnym niebie. Znajduje się na północnej półkuli niebieskiej. Rozciąga się wokół Małej Niedźwiedzicy – począwszy od gwiazdozbioru Cefeusza i Herkulesa, a skończywszy na Wielkiej Niedźwiedzicy. Przeważnie kojarzona z potworem reprezentującym siły chaosu, sprzeciwiające się uznanym bogom. W Babilonii była to Tiamat.

Orbita Księżyca jest eliptyczna i jego obserwowana średnica zmienia się w czasie o ok. 10%. Dzięki temu występują zarówno zaćmienia całkowite, jak i obrączkowe - podczas których słońce "wystaje" poza obręb Księżyca.

Gwiazdozbiór Byka duży i wyraźny, 17. co do wielkości, gwiazdozbiór zodiakalny nieba północnego, leżący w pobliżu równika niebieskiego. Linia ekliptyki przechodzi w tym gwiazdozbiorze między formacją Plejad i Hiady a „głową byka”. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem wynosi około 125. W Polsce widoczny od jesieni do wiosny.

Pegaz (łac. Pegasus) to duży i wyraźny gwiazdozbiór leżący na północnej półkuli nieba, siódmy pod względem wielkości na niebie. Gwiazdy Alfa, Beta, Gamma Pegaza oraz Alfa Andromedy tworzą charakterystyczny asteryzm tzw. Wielki Kwadrat Pegaza. Najlepiej widać go od września do grudnia dlatego znany jest jako „kwadrat jesienny”. Najjaśniejsza gwiazda Pegaza to Enif.

Ze względu na różne formy tzw. zanieczyszczenia świetlnego, astronomowie stworzyli system opisujący wpływ światła na obserwację nieba. W 2001 roku amerykański astronom John E. Bortle opracował 9-stopniową skalę. Dzięki niej można się zorientować, w jakich warunkach przebiegła obserwacja astronomiczna.

Iridium to system 66 satelitów telekomunikacyjnych krążących wokół Ziemi. Już po ich wystrzeleniu okazało się, że ze względu swą budowę silnie odbijają świagło słoneczne, czego efektem są widoczne z Ziemi flary - trwające kilka sekund błyski na niebie. Satelita podczas przelotu może utworzyć na niebie silny błysk (flarę) o jasności nawet do –8m. Błyski o takiej jasności mogą być widoczne nawet w dzień. Są problemem dla astronomów – aparatura teleskopów może ulec uszkodzeniu, gdy w polu widzenia pojawi się tak jasny obiekt. Powstało kilka programów do przewidywania miejsc i czasu błysków.

Chmury kłębiaste szybko zmieniają swój kształt, rosną i znikają. Typowy czas życia małego cumulusa to mniej niż pół godziny.

Gwiazdozbiór okołobiegunowy to taki, który obserwowany z szerokości geograficznej obserwatora nigdy nie zachodzi. Mogą być one obserwowane o każdej porze roku. Gwiazdozbiorów okołobiegunowych dla polskiego obserwatora jest 6, są to: Cefeusz, Kasjopeja, Mała Niedźwiedzica, Smok, Wielka Niedźwiedzica, Żyrafa.

Chmura kłębiasta deszczowa może sięgać na wysokość kilkunastu kilometrów. Odróżnia ją to od innych typów chmur, zazwyczaj tworzących poziome warstwy. Cumulonimbusom towarzyszą burze poprzedzone silnym, porywistym wiatrem.