Potwory najtrudniejsze zagadki

Ishirō Honda, japoński reżyser, scenarzysta i aktor filmowy, rozpoczął na planie filmów „Sobowtór” i „Ran” trwającą do jego śmierci współpracę z Akirą Kurosawą. Po wojnie został umieszczony w obozie jenieckim i zatrudniony przy uprzątaniu gruzów Tokio. Obraz zniszczenia skłonił go do realizacji „Godzilli”. Największy sukces odniósł film "Godzilla: Król potworów"z 1954 roku. Jego ostatni film z serii o Godzilli, to "Terror of Mechagodzilla" w 1975 roku. "Madadayo" to ostatni film Akiry Kurosawy, a także Ishirō Hondy.

Yōkai (jap. 妖怪) – ogólna nazwa mitycznych stworzeń-potworów występujących w japońskiej mitologii i tradycjach ludowych. Coś odmienionego lub okazującego dziwne zmiany w sposób niezrozumiały, powodujący w ludziach strach lub zdziwienie. Ze względu na to, że występują one bardzo licznie (są bohaterami baśni, przypowieści, książek.

Oni złe duchy, demony, diabły występujące w religii shintō i japońskim folklorze, utożsamiane z chorobami, klęskami i nieszczęściem. Stanowią jeden z rodzajów yōkai – nadprzyrodzonych istot.

Boris Karloff to aktor znany z postaci stwora Frankensteina (Frankenstein, Narzeczona Frankensteina i Syn Frankensteina) oraz z ról w innych horrorach. W latach trzydziestych i czterdziestych aktor był gwiazdą, rywalizował o tron króla horroru z Bélą Lugosi (odtwórcą roli Drakuli).

Pennywise to główny antagonista w filmie horror TO. Jest klaunem mordującym dzieci. Cały film opiera się na walce dzieci z tym wymyślonym przez Stephena Kinga potworem.

Quetzalcoatl jeden z najważniejszych bogów plemion Mezoameryki; Pierzasty Wąż, wąż o piórach ptaka kwezala Czczony był przez Tolteków, Chichimeków, Tepaneków, mieszkańców Teotihuacánu, Tollanu, Zapoteków, Mixteków, a także dalekich Majów.

Kraken – legendarny stwór morski. Prawdopodobnie źródłem legend są spotkania z kałamarnicą olbrzymią. Pisał o nim Pliniusz Starszy – potwór miał blokować Cieśninę Gibraltarską, nie przepuszczając przepływających tamtędy okrętów. W epoce nowożytnej pierwszy opisał to monstrum Erik Pontoppidan w swoim dziele Natural history of Norway (1752).

Scylla i Charybda występują w Odysei Homera. Odyseusz, za radą Kirke, unika Charybdy, płynąc bliżej Scylli. Udaje mu się przepłynąć pomiędzy nimi, ale Scylla porywa sześciu członków jego załogi. Później Odyseusz będąc sam, płynie niedaleko Charybdy, a utonięcia unika przez złapanie się figowego konaru.