Psy­chia­tra najtrudniejsze zagadki

Syndrom Stendhala to rodzaj zaburzenia nerwicowego przejawiającego się przyśpieszonym biciem serca, zawrotami głowy, dezorientacją, a nawet halucynacjami powstającymi u niektórych osób na widok wspaniałości, dzieł sztuki i zabytków zgromadzonych na małej przestrzeni. Nazwa wywodzi się od niedyspozycji i słabości doznanej przez francuskiego pisarza Stendhala we Florencji (1817 r) po zwiedzeniu m.in. galerii Uffizi. Syndrom Stendhala zdiagnozowano po raz pierwszy w roku 1982.

Aleksytymia (łac. alexithymia, z gr./łac. stgr. λεξις, θυμος, a - przedrostek negujący, lexis – słowo, thymos – emocja) to niezdolność do rozumienia lub identyfikowania emocji oraz ich nazywania i wyrażania. Doprowadza to do braku rozładowania napięć i niepokoju. Aleksytymicy nie potrafią odróżniać pobudzenia emocjonalnego od fizjologicznego.Termin wprowadził do medycyny Peter Sifneos w 1973 roku.

"Jamais vu" (fr. „nigdy nie widziałem”) to objaw psychopatologiczny polegający na błędnym uznaniu znanej sytuacji za nową. Jamais vu należy do zaburzeń pamięci. Zjawisko to polega na tym, że znana z przeszłości (np. wspominana) sytuacja zostaje błędnie uznana za całkowicie nową, dotychczas nieprzeżywaną, obcą dla przeżywającego. Przeciwieństwem "jamais vu" jest "déjà vu" (fr. już widziane).

Atelofobia - strach przed niedoskonałością. Atychifobia - strach przed porażką. Atazagorafobia - strach przed byciem zapomnianym. Allodoksafobia - strach przed opiniami.

Pibloktoq (histeria arktyczna) to zespół histeryczny opisywany u Inuitów; należy do postaci zaburzeń psychicznych uwarunkowanych kulturowo i stanowi przedmiot zainteresowania psychiatrii kulturowej. Na pibloktoq składają się podniecenie, zachowania agresywne, niekontrolowane zachowania, przygnębienie, koprofagia, echolalia, niekiedy bezładna ucieczka przed siebie, czasem po uprzednim zrzuceniu ubrania. Po napadzie chory zapada w sen, z którego budzi się bez objawów.

Mizofonia (z gr. misos „nienawiść”, phone „dźwięk”), inaczej SSSS (ang. selective sound sensitivity syndrome) to jeden z rodzajów nadwrażliwości na dźwięki. Chory na mizofonię doznaje silnie negatywnej emocjonalnej reakcji w odpowiedzi na określone odgłosy, szczególnie te wydawane przez innych ludzi, jak np.: głośny oddech, chrapanie, mlaskanie, pociąganie nosem, chrząkanie itp.