Re­pu­bli­ka rzymska najtrudniejsze zagadki

Republika rzymska (łac. Res publica Romana) – okres w historii starożytnego Rzymu w którym był on republiką, trwający od upadku królestwa w 509 do początku cesarstwa w 27. Zgodnie z rzymską tradycją historyczną od momentu swojego powstania Rzym był rządzony przez królów. Ostatnim z nich miał być Tarquinius Superbus (534 – 509), którego tyrańskie rządy zakończyły się wygnaniem z Rzymu.

Powstanie Spartakusa – trwające w latach 73–71 p.n.e. największe powstanie niewolników w starożytnym Rzymie. W ciągu dwóch lat siły Spartakusa, składające się z tysięcy niewolników, gladiatorów i zubożałych chłopów. Do przyczyn powstania można zaliczyć dwie zasadnicze kwestie: wyzysk niewolników w latyfundiach pozycja społeczna gladiatorów.

I triumwirat – tajne, nieformalne porozumienie zawarte pomiędzy Gajuszem Juliuszem Cezarem, Gnejuszem Pompejuszem i Markiem Krassusem w 60 roku p.n.e. Pierwszy triumwirat został zawiązany w myśl zasady: odtąd nie stanie się w Republice nic, co nie podobałoby się któremukolwiek z trzech. Pierwszym i jednocześnie najważniejszym postanowieniem triumwirów było doprowadzenie do wyboru Juliusza Cezara. Rozpadł się wraz ze śmiercią Krassusa w 53 roku p.n.e.