Sło­wia­nie 10 najtrudniejszych zagadek

Ani esperanto ani tym bardziej intersłowiański wówczas jeszcze nie istniały. Niemiecki tymczasem był znany większości z 340 obradujących, którą stanowili żyjący w Austro-Wegrzech Czesi, Słowacy oraz Słowianie południowi. Był to więc wybór praktyczny.

Rozryw albo złodziejska trawa w słowiańskim folklorze to magiczna roślina. Według tradycji rozryw ma magiczne właściwości, otwierające i odkrywające zamknięte i zablokowane rzeczy. Jednak legendy twierdzą, że jest bardzo trudny do rozpoznania, a w niektórych wersjach są w stanie go znaleźć tylko niektóre chtoniczne zwierzęta.

Państwo Samona to najstarsze znane państwo zachodniosłowiańskie, powstało w VII wieku, założył je kupiec frankijski Samo. Istniało bardzo krótko. Śmierć założyciela w 658 lub 661 roku wywołała zamęt wewnętrzny i ostatecznie doprowadziło do jego rozpadu.

Jan van Steenbergen jest holenderskim filologiem i językotwórcą. Stworzył kilka języków sztucznych m. in. wenedyk - reprezentujący hipotetyczną ewolucję polskiego pod wpływem łaciny czy wozgijski. Jest twórcą języka międzysłowiańskiego mającego ułatwić komunikację z i pomiędzy Słowianami.

Gumiennik to demon zamieszkujący gumno (spichlerz) i opiekujący się składowanym w nim zbożem. Umiał szczekać jak pies i zamieniać się w kota. Choć pomagał ludziom, to bardzo łatwo można było go rozgniewać. Wtedy demon zanieczyszczał zboże lub podkładał pod nie ogień.

Tryzna to obrzęd pogrzebowy u dawnych Słowian. Przypominała nieco stypę, z tą różnicą, że poza wystawną ucztą i wspominaniem zmarłego urządzano również igrzyska na jego cześć, w skład których wchodziły gonitwy, zapasy i wesołe zabawy w maskach

Tryzna to obrzęd pogrzebowy u dawnych Słowian.Tryzna przypominała nieco stypę, z tą różnicą, że poza wystawną ucztą i wspominaniem zmarłego urządzano również igrzyska na jego cześć, w skład których wchodziły gonitwy, zapasy i wesołe zabawy w maskach. Obrzęd miał zasięg ogólnosłowiański

Żerca, żyrzec, żyrzko, zwany także ofiarnik to nazwa kapłana w religii słowiańskiej, pozostająca w bliskim związku ze słowem żertwa (ofiara). Żercy zajmowali się składaniem ofiar i wyznaczaniem terminów świąt, a także rzucaniem losów, wróżeniem i kojarzeniem małżeństw (Swaćba). Stanowili elitę we wczesnosłowiańskim społeczeństwie.

Arkona, znajdująca się na wyspie Rugia została zdobyta 12 czerwca 1168 r przez duńskiego króla Waldemara I. Oblężeniem dowodził biskup Absalon, bliski doradca i wspópracownik króla. Ówczesne kroniki nie przekazują niestety imion obrońców Arkony, którzy bronili się przez ok. 4 tygodnie. Dopiero pożar wewnętrznych umocnień umożliwił wtargnięcie wojskom Absalona na teren Arkony. Po jej zdobyciu, spalono posąg Świętowita, a jego kamień ofiarny wmurowano w mur katolickiego kościoła w Altenkirchen. Zabito wszystkich zbrojnych, a resztę mieszkańców wzięto do niewoli.

Rugia to największa wyspa Niemiec położona w południowo-zachodniej części Bałtyku. W średniowieczu zamieszkiwali ją słowiańscy Ranowie , którzy w Arkonie posiadali ostatnie wielkie pogańskie sanktuarium -zniszczone ostatecznie w 1138 roku przez króla Danii Waldemara I.