Ssaki Afryki 10 najtrudniejszych zagadek

Słonie potrafią odnaleźć wodę poprzez zmysł węchu już z odległości 3 mil. Słonie są wyłącznie roślinożerne. Pożerają różnego rodzaju trawy, liście, mniejsze gałęzie i konary oraz owoce. Nieliczne zęby, jakie posiadają słonie, wykorzystywane są do rozdrabniania pożywienia. Słonie najczęściej umierają śmiercią głodową w 70. roku życia z powodu straty wszystkich zębów. Uniemożliwia im to dalsze pobieranie pokarmu.

Słoń. Wraz ze ścieraniem się przednich zębów wyrastają od tyłu kolejno następne, które zastąpią zużyte. Mogą odrastać w całości nawet 6 razy. Tzw. ciosy to przedłużone siekacze, rosną w ciągu całego życia zwierzęcia.

Koczkodan – gatunek ssaka z rodziny koczkodanowatych, zamieszkujący tereny należące do Kamerunu i Nigerii, a także wyspę Bioko, należącą do Gwinei Równikowe. Żyje w grupach do 30 osobników. W jednej grupie może być tylko jeden dorosły samiec. Gatunek ten z reguły jest płochliwy

Galerelka smukła gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych. Występowanie; Od Atlantyku do Oceanu Indyjskiego, przez całą Afrykę Zachodnią, Środkową i Wschodnią, w Afryce Południowej sięga do Przylądka Dobrej Nadziei.

Skoczanka przylądkowa gatunek gryzoni z podrodziny myszoskoczek, występujący w Afryce Południowej. Gatunek został opisany naukowo w 1834 roku przez A. Smitha, miejsce typowe to Kamiesberg w Prowincji Przylądkowej Północnej w Południowej Afryce.

„Kły” słonia to tzw. „ciosy” i są to po prostu przekształcone siekacze górne, które rosną całe życie. Ciosy są nazywane kłami pewnie dlatego, że skojarzyły się z zębami charakterystycznymi dla drapieżników np. z kłami tygrysa szablozębnego, u którego kły wystawały poza jamę gębową, tak że nie mieściły się w pysku.

Koczkodan białowargi gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych. Koczkodan białowargi występuje w zachodniej Afryce zamieszkując w zależności od podgatunku. Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Simia cephus.

Ślepiec mały gatunek gryzonia z rodziny ślepcowatych. Długość ciała: 15-30,5 cm. Występuje na terenach trawiastych, uprawach rolnych Europy południowo-wschodniej: od Węgier, przez Bałkany, Grecję, północno-zachodnią Turcję, Rumunię, po południowo-zachodnią Ukrainę. Ślepce żyją w rozbudowanych norach z licznymi komorami, połączonymi chodnikami.

Dujker zebrowaty gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do grupy dujkerów. Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje tereny od Sierra Leone po Wybrzeże Kości Słoniowej. Jego siedliskiem są obszary zalesione, głównie nizinne.

Arbogóralek szary gatunek ssaka z rodziny góralkowatych. Jest zwierzęciem o podobnej do innych góralkowatych budowie. Średnia masa ciała wynosi 3 kg. Gatunek ten przypomina masą i kształtem ciała dużego królika. Zamieszkuje wilgotne subtropikalne i tropikalne lasy, wilgotne sawanny, tereny skaliste Afryki Zachodniej i Centralnej.