10 najtrudniejszych zagadek o Syberii

Tiumeń (port nad Turą (dorzecze Obu), był pierwszą rosyjską osadą na Syberii. Założone w 1586 roku na miejscu tatarskiego miasta Czyngis-Tura w celu wspierania ekspansji Rosji na wschód, miasto pozostało jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych i gospodarczych na wschód od Uralu. Miasto liczy obecnie 581,8 tys. mieszkańców (2010).

Ludzie z mniejszych miejscowości oddalonych od Jakucka do 2 tysięcy kilometrów boją się na zimę zostawać w swojej małej ojczyźnie, gdyż istnieje duże prawdopodobieństwo, iż zostaną odcięci od świata zewnętrznego. Aby czuć się bezpiecznie, przeprowadzają się do swoich rodzin w Jakucku lub na okres zimy wynajmują tam mieszkanie.

Babr to stara irkucka nazwa tygrysa syberyjskiego, obecnie funkcjonująca w heraldyce Rosji. Bóbr w herbie Irkucka powstal w wyniku literówki (ktoś w opisie herbu zamiast "babr" użył słowo bóbr. Artyści, tworzący herb, babra (tygrysa) „zbobrzyli”, czyli dorysowali mu wielki, podobny do bobrowego, ogon i powiększyli tylne łapy, tworząc w ten sposób mityczne zwierzę, które można nazwać „heraldycznym babrem”. Jest to unikat w heraldyce.

Irtysz to rzeka w azjatyckiej części Rosji, w północno-wschodnim Kazachstanie i w zachodnich Chinach. Lewy dopływ Obu, do którego uchodzi w pobliżu miasta Chanty-Mansyjsk w Rosji. Irtysz jest najdłuższym dopływem rzeki na świecie. Długość Irtysza to 4248 km, a powierzchnia zlewni – 1643 tys. km². Drugi najdłuższy dopływ na świecie to Missouri, która ma jedynie 3767 km.

Salechard - jest to miasto miasto w Rosji, nad Obem, ośrodek administracyjny Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego, 49.2 tys. mieszkańców. Nowy Urengoj i Nojabrsk są większymi miastami w tym okręgu, jednak ośrodkiem administracyjnym jest Salechrad.

Jest to Matoczkin Szar. Peczora to rzeka, Karskie Wrota oddzielają część kontynentalną od Wyspy Południowej. Jugorski Szar to cieśnina pomiędzy Wajgaczem, a lądem stałym.

Przeciętny przepływ wody w Jeniseju to 19.600 m³/s. To więcej, niż w Mississipi, Gangesie lub Paranie.

Skrajnie wschodnia Syberia mniej więcej od ujścia Leny do Oceanu Arktycznego wraz z Czukotką i Sachalinem leży na północnoamerykańskiej płycie tektonicznej.

Wieczna zmarzlina nie pozwala drzewom na wykształcenie głębokich systemów korzeniowych. Gdy w lecie gleba rozmarza, dochodzi często do przesunięć rozmokłej ziemi ponad zmrożoną warstwą poniżej - zjawisko to nosi nazwę termokrasu.

Najniższa temperatura zanotowana w Ojmiakonie to –71 °C, a najwyższa 33 °C, co daje amplitudę roczną aż 104 °C i miejscowość ta zdecydowanie prowadzi w historii pomiarów na świecie. Nazwa Ojmiakon w języku jakuckim oznacza „niezamarzającą wodę”, co jest nawiązaniem do pobliskich gorących źródeł. Pozwoliły one na założenie wsi w tym miejscu, pomimo wiecznej zmarzliny.