Ubiory najtrudniejsze zagadki

Petasos był pochodzenia tesalskiego. Używano go głównie do jazdy konnej, ale idealny był również dla podróżników, gdyż chronił zarówno przed słońcem jak i deszczem. Petasos ze skrzydłami stał się symbolem Hermesa, boskiego posłańca, a nosił go również Asteriks bohater francuskich komiksów i kreskówek.

Współczesny krawat wywodzi się od długich, kolorowych chust noszonych dawniej na szyi w Chorwacji. Chusty te noszone przez chorwackich oficerów w regimencie najemników zwróciły uwagę król Francji Ludwik XIV na tyle, że nadał tej formacji miano Royal Cravattes (stąd cravate). Później krawat wszedł również na stałe do stroju króla, a pieczę nad królewskimi cravates sprawował tzw. cravatier. Wkrótce moda na noszenie krawatów przeszła również do Anglii, a następnie do całej Europy.

Pierwszy cylinder został wyprodukowany w 1797 roku przez Johna Hetheringtona. Czarny, ozdobiony klejnotami i piórami szybko stał się modny wśród mężczyzn. Stolicą mody damskiej był w XIX wieku Paryż, o tyle męskiej – Londyn. Anglomania opanowała najpierw Francję, a potem resztę Europy. Modny mężczyzna przemienił się w dandysa.

Spodnium to kostium damski składający się z żakietu i długich spodni.

Sarong — rodzaj spódnicy upiętej z jednego płata tkaniny. Noszona przez kobiety i mężczyzn na Malajach.

To torebka ze skóry lub futra noszona na kilcie przez szkockich mężczyzn podczas uroczystych gali, zawodów sportowych i tanecznych.

Nałęczka – staropolska nazwa chusty służącej jako kobiecy zawój na głowę lub ręcznik. Zgodnie ze średniowiecznym polskim zwyczajem, panna mogła uratować swego rycerza przed egzekucją, nakrywając mu głowę taką chustą.

Gawroszka – rodzaj apaszki, najczęściej jedwabnej, ręcznie malowanej. Obecnie noszona przede wszystkim przez kobiety, pierwotnie – w niedbałym ubiorze uliczników, zwłaszcza paryskich, zwanych gawroszami. Określenie pochodzące od Gavroche'a, postaci ulicznika z powieści Victora Hugo Nędznicy.

Krynolina – sztywna spódnica, suknia, halka uszyta z materiału rozpiętego na metalowych obręczach lub włosiance. Po raz pierwszy pojawiła się ok. roku 1830, ale dopiero od 1850 słowo to oznacza mocno nakrochmaloną halkę lub sztywną spódnicę opartą na metalowej konstrukcji, mającej nadawać sukni pożądany kształt.