Zabytki sta­ro­żyt­nej Grecji najtrudniejsze zagadki

Tunel Eupalinosa – starożytny podziemny akwedukt na greckiej wyspie Samos, zbudowany w połowie VI wieku p.n.e. z rozkazu tyrana Polikratesa. Przez Herodota (III, 60) uznany za jedno z największych osiągnąć inżynieryjnych świata helleńskiego[1][2]. Akwedukt, wydrążony we wnętrzu wysokiej na 237 m góry, miał na celu zaopatrywanie miasta Pythagorion w wodę ze źródła w Agiades.

Maska Agamemnona – złota maska pośmiertna z późnej epoki brązu (ok. XVI w. p.n.e.), odnaleziona przez niemieckiego archeologa–amatora Heinricha Schliemanna (1822–1890) w jednym z grobów na terenie starożytnych Myken.

Omfalos (gr. omphalós „pępek”) – starożytny artefakt w kształcie półokrągłego kamienia, który przez starożytnych Greków uważany był za pępek świata. Kamień znajdował się w świątyni Apolla w Delfach. Był on również uważany za wyrocznię, dzięki której ludzie kontaktowali się z bogami. Obecnie eksponowany przez Muzeum Archeologiczne w Delfach.

Lwia Brama albo Brama Lwic (błędnie Brama Lwów) – główna brama cytadeli mykeńskiej, znajdująca się w północno-zachodniej części murów obronnych. Wiodła do niej droga po rampie obudowanej murami ciosowymi. Obramowanie Lwiej Bramy tworzą dwa pionowo ustawione bloki kamienne, nachylone lekko ku środkowi.

Ostrakon skorupa naczynia ceramicznego lub odłamek kamienny, służące jako materiał piśmienniczy, głównie w starożytnym Egipcie i Grecji. W Egipcie ostrakony występują już od czasów Starego Państwa. Zapisywano na nich podręczne notatki.