Monolog na Mont Blanc znajdziemy w utworze:

Akt II w Kordianie symbolizuje wędrówkę przez życie, której zwieńczeniem jest niebo i ponowne odrodzenie, czyli scena na Mont Blanc. Monolog Kordiana to odpowiednik Wielkiej Improwizacji, w którym bohater odnajduje sens swojego życia. Nie następuje to jednak od razu. W wywodzie Kordiana zwątpienie splata się z entuzjazmem, rozpacz z nadzieją. Zanim bohater dochodzi do upragnionej wielkiej idei, przeżywa wiele rozterek.