W której kulturze nie uprawiano prostytucji świątynnej (sakralnej)?

Prostytucję sakralną uprawiano ku czci bogiń płodności, które żądały takiej ofiary w zamian za dobrobyt i szczęście w życiu rodzinnym. Czasami kult wymagał, by każda kobieta raz w życiu oddała się za pieniądze, ale częściej zatrudniano kapłanki-prostytutki. W starożytności uprawiana przede wszystkim u ludów Wschodu w sanktuarium bóstw żeńskich: w Babilonii – bogini Isztar, w Fenicji – Astarte, w Persji – Anahita, w Azji Mniejszej (Frygia) – Wielka Macierz (Kybele) i Attis. Oficjalnie nad Nilem nie było prostytucji kultowej, bo seks na trerenie lub w pobliżu świątyni uważano za profanację.