It detects ionizing radiation such as alpha particles, beta particles and gamma rays using the ionization effect produced in a Geiger–Müller tube; which gives its name to the instrument.

Pierwszy licznik tego typu opracowany został przez Ernesta Rutherforda i Hansa Geigera w roku 1908, był on jednak zdolny do detekcji wyłącznie cząstek alfa . W roku 1928 Geiger wraz ze swoim doktorantem, Walterem Müllerem, udoskonalił swój licznik, dzięki czemu pozwalał on także na pomiary promieniowania beta i gamma.

Geiger-Müller-Zählrohr dient zum Nachweis und zur Messung ionisierender Strahlung. Verwendet werden Geiger-Müller-Zählrohre beispielsweise zur Prüfung auf Kontamination und für allgemeine Strahlenschutzzwecke.