The English word howitzer comes from the Czech word houfnice, from houf meaning "crowd". Since the First World War, the word howitzer has been increasingly used to describe artillery pieces that, strictly speaking, belong to the category of gun-howitzers – relatively long barrels and high muzzle velocities combined with multiple propelling charges and high maximum elevations.

Podczas wojen husyckich w latach dwudziestych i trzydziestych XV wieku Czesi mieli krótkolufowe houfnice do strzelania z bliska do zwartych szyków piechoty lub szarżującej kawalerii, co miało płoszyć konie. W języku niemieckim słowo to przybrało formę aufeniz i w takiej postaci pojawiło się w dokumentach około 1440 roku; później przekształciło się w Haussnitz i w końcu w Haubitze, skąd wzięła się polska haubica

Als Haubitzen werden seit dem 19. Jahrhundert Mehrzweckgeschütze der Artillerie bezeichnet, die sowohl in der oberen als auch in der unteren Winkelgruppe schießen können und sich dadurch von den Feldkanonen und Mörsern klar abgrenzen. Die deutsche Wort Haubitze kommt vom tschechischen Wort houfnice „Steinschleuder“, alttschech. „große Schleuder, Wurfmaschine“ (für mehrere Steine zugleich), zu tschech. houf „Haufen, Menge“