Babilon - najlepsze ciekawostki

Sześćdziesiątkowego. System ten używany jest do dziś do zapisu czasu, co wynika z używania w średniowieczu starożytnych tablic astronomicznych. Pół godziny po ósmej zapisujemy nie 8,5 a tylko 8:30.

Imperium Babilońskie. Kodeks Hammurabiego był jednym z najwcześniejszych i najbardziej wpływowych zapisanych zbiorów praw. Ten dobrze zachowany babiloński kodeks praw starożytnej Mezopotamii datowany jest na około 1754 rok p.n.e. Jest przechowywany w Luwrze we Francji.

Dla swojej żony księżnej Amytis . Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie (jeden z siedmiu cudów świata starożytnego) zostały zbudowane na polecenie króla Nabuchodonozora II, który podarował je swojej żonie, Amytis, ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – Medii. Niejasne jest, dlaczego nazwano je imieniem Semiramidy, asyryjskiej królowej, która żyła dwa wieki wcześniej.

Cyrus. Król Cyrus władca Persji zdobył Babilon bez walki. Wykazał się sprytem zmieniając bieg rzeki Eufrat dzięki czemu jego wojska weszły do miasta bez walki gdyż jego bramy były otwarte i niepilnowane

XVIII w.p.n.e. Babiloński zbiór praw zredagowany i spisany w XVIII w. p.n.e. za panowania króla Hammurabiego, szóstego przedstawiciela I dynastii z Babilonu.

Marduk to bóstwo opiekuńcze starożytnego Babilonu i najważniejszy z bogów w jego panteonie. Wywodził się od sumeryjskiego boga Enki/Ea Jego żona nazywała się Sarpanitu lub Nenaja, był łączony z planetą Jowisz. Jego symbolem była łopata lub motyka (marru). Towarzyszył mu wąż-smok Muszhuszu. Jego brat nazywał się Ningiszida. Patronował magii, mądrości, wodzie i sądownictwie. Mardukowi poświęcono miesiąc Arashamnu i liczbę 10. Imion natomiast miał aż 50!

Baltazar. Mane, tekel, fares to według przekazu biblijnego przepowiednia, napisana tajemniczą ręką, która pojawić się miała na ścianie pałacu babilońskiego władcy Baltazara podczas wydanej przez niego uczty. Sens tych słów sprowadzał się do zapowiedzi szybkiego upadku państwa nowobabilońskiego (539 p.n.e.) i śmierci samego króla Baltazara. Relacja z uczty przytoczona jest w Księdze Daniela.

Marduka. Tiamat była uważana za personifikację słodkich wód oceanu (z kolei Apsu, jej małżonek - słonych) i żeńskiego pierwiastka wszechświata. Była także boginią pierwotnego chaosu (przedstawiano ją jako np. smoka). Została ona zabita, wraz z hordą stworzonych przez nią potworów przez swojego syna Marduka (walkę z nią opisuje epos Enuma Elisz). Z jej przepołowionego ciała stworzył Ziemię i sklepienie niebieskie. Z głowy i piersi stworzył góry, zaś z jej oczu wypłynęły rzeki Tygrys i Eufrat.