Gatunki za­gro­żo­ne - najlepsze ciekawostki

Liściołazie żółtym. Liściołaz żółty − gatunek płaza z rodziny drzewołazowatych . Jest najbardziej trującym płazem na świecie. Toksyny zawarte w wydzielinie skóry tego liściołaza są wykorzystywane przez Indian Embre i Choco do zatruwania strzał. Gatunek hodowany w terrariach. Gatunek ten prowadzi naziemny tryb życia. Jest aktywny w ciągu dnia. Żywi się stawonogami.

Meksyk. Występuje na północno-wschodniej skarpie wulkanu Iztaccíhuatl w Meksyku. Jedyny przedstawiciel rodzaju króliczak (Romerolagus), utworzonego przez C. H. Merriama w 1896 roku. Największe zagęszczenie zanotowano na wysokości 3150 – 3400 m n.p.m. Areał wynosi w przybliżeniu 386 km². Preferuje siedliska trawiaste ze zgrupowaniami sosnowymi.

Mają tyle samo. Likaony jak i lemury mają tyle samo uszu, czyli dwoje uszu.

Motyl Królowej Aleksandry. Ornithoptera alexandrae (Motyl Królowej Aleksandry) – największy motyl na świecie. Jest niezwykle rzadko spotykanym endemitem Nowej Gwinei. Obszar występowania obejmuje głównie południowy wschód tej wyspy i ograniczony jest od zachodu Górami Owena Stanleya.Jest uznawany za jednego z najpiękniejszych motyli na świecie. W 1966 roku rząd Papui-Nowej Gwinei zakazał handlu tym gatunkiem, mimo to kłusownicy wciąż stanowią dla niego poważne zagrożenie. Na czarnym rynku cena za jeden okaz to kilka tysięcy dolarów.

Są zapylane ręcznie. Kwiaty wanilii mają zarówno organy żeńskie, jak i męskie, ale do samozapylenia nie dochodzi, ponieważ są one odseparowane błoną. Najczęściej każdy kłosokształtny kwiatostan składa się z 10-20 kwiatów. Kwiaty są zapylane ręcznie. Źródłem przyprawy są strąkokształtne torebki zbierane w fazie niepełnej dojrzałości, następnie poddawane fermentacji i suszeniu.

Perkozek białosmugi gatunek ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae). Znany jest jedynie z zachodnich i centralnych terenów Madagaskaru. Jego populacja wynosi około 2000 osobników (stan w roku 2018).

Borneo. Dzbanecznik radży – gatunek rośliny mięsożernej z rodziny dzbanecznikowatych. Występuje endemicznie w górach Borneo. Roślina ta ma liście pułapkowe o kształcie dzbanka z klapą chroniącą przed deszczem. Roślina ta, oprócz chwytania owadów, uzupełnia składniki odżywcze w jeszcze jeden sposób. Wytwarza ona nektar o owocowym zapachu, bogaty w cukry, który wabi tupaje górskie.

Perłoródka rzeczna dawniej występowała pospolicie w wodach Europy, wyginęła na wielu stanowiskach, w tym także w Polsce, gdzie żyła w potokach sudeckich, na Dolnym Śląsku, a nawet w centralnej części kraju (w Bzurze). Ze względu na zanikanie populacji i zmniejszanie liczebności perłoródki rzecznej praktycznie na całym obszarze występowania gatunek ten został ujęty jako zagrożony (EN) w Czerwonej Księdze IUCN.