Miecze - najlepsze ciekawostki

Zulfikar to mityczny miecz proroka Mahometa oraz jego przybranego syna i zięcia kalifa Alego ibn Abi Taliba. Jeden z najstarszych symboli islamu. Zulfikar wyobrażany był jako szabla o rozdwojonych ostrzach, na wzór litery V, z jelcem ozdobionym głowami węży. Jako jeden z najświętszych symboli arabskiej kultury był częstym motywem dekoracyjnym, w szczególności chorągwi i proporców wojennych.

Ninja-to. Ninja posługiwali się ninja-to (inaczej: shinobi-gatana) jako zamiennik dla katany. Nie używano go zbyt często, a jego wykonanie nie było tak kunsztowne i pracochłonne jak jego samurajskiego odpowiednika. Z tego powodu, ninja-to często się łamały w starciu z silniejszą bronią.

W Kijowie w 1018. Według legendy z Kroniki Wielkopolskiej miecz został wyszczerbiony, kiedy Bolesław I Chrobry uderzył nim o Złotą Bramę wyjeżdżając z Kijowa w 1018 roku. W rzeczywistości miecz powstał najprawdopodobniej później, pierwszym udokumentowanym jego posiadaczem był książę mazowiecki Bolesław I (1208-1248). Pierwszy raz Szczebiec został użyty w 1320 roku podczas koronacji Władysława Łokietka.

Puginał. Określenie to obejmuje wiele typów krótkiej broni białej, w tym mizerykordię i indyjski katar. Mały puginał, zazwyczaj w użyciu cywilnym, potocznie nazywany jest sztyletem.

Madrycie . Tizona – obecnie jest on najbardziej czczoną relikwią Hiszpanów, znajduje się w Museo del Ejército Muzeum wojskowe w Madrycie. Tizona – miecz Cyda, kastylijskiego rycerza i bohatera, który walczył z Maurami w Hiszpanii.

Gladius hispaniensis. Rzymscy legioniści używali krótkiego i poręcznego miecza o szerokim ostrzu - gladius hispaniensis - zaczerpniętego od plemion iberyjskich. Profil tego miecza predystynował go do bycia śmiertelną bronią w zgiełku bitewnym - jako że pchnięcia są dużo groźniejsze niż cięcia - taka taktyka wymaga jednak dobrego wyszkolenia żołnierzy. Konnica używała dłuższej spathy wzorowanej na mieczach galijskich.

Około 110–140 cm. Miał około 110–140 cm długości, a jego masa oscylowała w granicach 1,2-1,6 kg. Był używany nie tylko na polach bitew, ale również do pojedynków. Miecz długi jest najpopularniejszą bronią wśród średniowiecznych i wczesnonowożytnych traktatów szermierczych. Określenie „półtoraręczny” zostało nadane przez kolekcjonerów mieczy. Poprawna nazwa to „miecz długi”.

Szczerbiec. Polskim najsłynniejszym mieczem jest Szczerbiec, miecz koronacyjny królów Polski, obecnie znajdujący się na Wawelu. Jest to jeden z najciekawszych okazów broni białej, jakie zachowały się w naszym kraju. Szczerbiec powstał pomiędzy XII i XIII wiekiem na terenie Polski. Za pierwszego udokumentowanego posiadacza uznaje się Bolesława I, księcia mazowieckiego. Szczerbiec pierwszy raz został użyty jako miecz koronacyjny w 1320 roku do koronacji Władysława Łokietka.

10. Miecz poświęcany, miecz papieski był ceremonialnym mieczem posyłanym przez papieża wraz z ozdobnym kapeluszem z aksamitu i pasem rycerskim władcom, wodzom i arystokratom katolickim, którzy w szczególny sposób zasłużyli się chrześcijaństwu lub dla polityki biskupa Rzymu. Z dziesięciu mieczy papieskich darowanych polskim królom, zachowały się 3: miecz Stefana Batorego i miecz Jana III Sobieskiego - przechowywane na Wawelu oraz miecz Władysława IV Wazy - przechowywany na zamku Skokloster w Szwecji.

Niemcy - Essen. Miecz Kosmy i Damiana znany w niemieckiej literaturze jako Zeremonialschwert lub Prunkschwert – miecz ceremonialny będący ideowym nawiązaniem do narzędzia męczeństwa świętych Kosmy i Damiana patronów żeńskiego opactwa w Essen i kościoła katedralnego. Prawdopodobnie jest darem cesarza Ottona III dla opactwa.