Anatomia jamy brzusz­nej najtrudniejsze zagadki

Wyrostek robaczkowy pełni ważną rolę w funkcjonowaniu układu odpornościowego człowieka, będąc magazynem „pożytecznych” bakterii oraz wytwarzając krwinki białe chroniące organizm przed szkodliwymi wirusami i bakteriami. Leży w prawym dole biodrowym, lecz jego dokładne położenie jest wysoce zmienne osobniczo.

Według tradycyjnego podziału można w budowie wątroby wyróżnić 4 płaty: prawy, lewy, czworoboczny, ogoniasty. Podział wątroby na płaty wykazuje zmienność gatunkową. Płat lewy może dzielić się na płat lewy wątroby boczny i lewy wątroby przyśrodkowy; podział ten nie występuje u przeżuwaczy.

Wątroba jeden z głównych narządów ogrzewających krew, przekształca puryny w kwas moczowy, wytwarza polisacharyd – heparynę, magazynuje żelazo i witaminy: A, D, K, niewielkie ilości B12 i C, które uwalnia w razie potrzeby. Jednym z zadań wątroby jest filtracja krwi. Nerwy wątroby pochodzą z układu współczulnego i włókien przywspółczulnych nerwu błędnego; do błony surowiczej wątroby dochodzą gałązki czuciowe prawego nerwu przeponowego.

Przepona (mięsień) główny mięsień oddechowy występujący u ssaków, należy do mięśni poprzecznie prążkowanych płaskich. Oddziela jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej i stanowi jej ścianę dolną. Przepona jest uwypuklona w stronę klatki piersiowej w formie dwóch kopuł - prawej i lewej, przy czym na ludzkich zwłokach prawa kopuła jest ustawiona na wysokości czwartej chrząstki żebrowej, po stronie lewej.

Dwunastnica – u człowieka rurowaty narząd długości 25–30 cm, wychodzący z żołądka i stanowiący początkowy odcinek jelita cienkiego. Początkowy odcinek dwunastnicy łączy się z odźwiernikiem żołądka, końcowy przechodzi w jelito czcze. Dwunastnica leży na wysokości pierwszego kręgu lędźwiowego. W kształcie przypomina literę C.

Jelito grube (łac. intestinum crassum) – końcowy odcinek jelita kręgowców łączący jelito cienkie z odbytem. W jelicie grubym odbywa się końcowy proces formowania kału. Błona śluzowa jelita grubego nie tworzy kosmków jelitowych. Jest również silnie pofałdowana, co zwiększa jego powierzchnię.

Głównym zadaniem kosmków jelitowych jest zwiększenie powierzchni wchłaniania. Kosmki jelitowe są silnie unerwione, występują w nabłonku jednowarstwowym walcowatym. Jelito cienkie dzielimy na trzy podstawowe części. Są to, kolejno: dwunastnica, jelito czcze oraz jelito kręte. Stosunkowo ściśle daje się odgraniczyć jedynie dwunastnica; jelito czcze przechodzi w kręte bez wyraźnej granicy.

Nefron – podstawowa jednostka funkcjonalno-strukturalna nerki. Składa się z dwóch zasadniczych części: ciałko nerkowe (kłębuszek nerkowy + torebka kłębuszka) oraz kanalika nerkowego. Nerka człowieka składa się z około miliona nefronów ich liczba jest cechą osobniczą – wahać się może od 1 do 4 mln.

Wyrostek robaczkowy (łac. appendix vermiformis) – cienkie uwypuklenie jelita ślepego u niektórych ssaków. Jego ściana licznie jest wyposażona w grudki limfatyczne (chłonne). Pełni on przypuszczalnie rolę w okresie, gdy u noworodka tworzy się symbioza między organizmem ssaka a mikroflorą jelitową. Niegdyś uważany u ludzi za narząd szczątkowy.