10 najtrudniejszych zagadek o broni białej

Miecz długi, bastardowy, półtorak (pot.) "półtoraręczny" – miecz, którego długa rękojeść pozwala na walkę jedną ręką lub oburącz. Pojawił się w XIII wieku, bardzo popularny od połowy XIV wieku, z powszechnego użycia wyszedł na początku wieku XVI. Jego masa oscylowała w granicach od 1,2 do 1,6 kg.

Floret, wraz ze swoimi zasadami umownymi (pierwszeństwo ataku, ograniczone pole trafienia), był jedyną bronią kolną używaną na salach szermierczych. Jednak w pojedynkach używano szpady, a zasady umowne nie obowiązywały. Powodowało to, że często doświadczeni szermierze ginęli w pojedynku ze słabymi przeciwnikami.

Szpada sportowa jest w przekroju trójkątna, podczas gdy floret jest kwadratowy, a szabla sportowa - prostokątna.

W walce szpadą liczy się to, kto pierwszy trafi przeciwnika, a polem trafienia jest całe ciało – od maski aż po buty. W przeciwieństwie do szpady, we florecie i szabli istnieje szereg zasad umownych określających np. pierwszeństwo ataku, a pole trafienia jest ograniczone i trafienia poza nie nie są uznawane.

Rękojeść tego typu, zwana francuską, belgijską lub pistoletową, ułatwia zadawanie pchnięć. Jest to podstawowa forma ataku w szpadzie i florecie. W przypadku szabli, gdzie często atakuje się cięciem, taka rękojeść byłaby niewygodna.

Wakizashi był obok katany drugim mieczem noszonym przez samurajów. Służył on do ścinania głów zabitym oraz do rytualnego samobójstwa (tzw. seppuku). W katanie miała być z kolei zaklęta dusza samuraja. Yari była z kolei włócznią o bardzo ostrym brzeszczocie, zaś roninami określano bezpańskich samurajów lub sługów którzy zbiegli z majętności swego pana.

Konkurencje szermiercze różnią się ważnym polem trafienia: w szpadzie jest to całe ciało, w szabli górna połowa ciała, we florecie tylko tułów. We florecie i szabli istnieje szereg zasad umownych (zawodnik wykonujący natarcie ma pierwszeństwo w zadaniu trafienia itp).

Labrys czyli topór o dwóch ostrzach był godłem kolaboracyjnej Francji Vichy, a obecnie jest symbolem stosowanym przez lesbijki. Składa się z dwóch obuchów w kształcie zaostrzonego klina i styliska z twardego drewna lub metalu. Labrysy mające prawdopodobnie znaczenie ofiarne lub symboliczne znane są z kultury minojskiej, celtyckiej i skandynawskiej.

Hasta – jeden z rodzajów włóczni używanych przez legionistów rzymskich. Składała się z długiego (ok. 2,5 – 3,5 m) drzewca, wykonywanego zazwyczaj z młodego drzewa jesionu lub orzecha, odznaczającego się giętkością i wytrzymałością, oraz z szerokiego grotu o kształcie liściastym, wykonywanego z żelaza.

Mimo, że brąz jest twardszy i dużo wytrzymalszy od żelaza, to epoka brązu ustąpiła epoce żelaza. Stało się tak, gdyż żelazo okazało się dużo przystępniejsze - było łatwiej znaleźć rudę i łatwiej ją wytopić. W epoce żelaza arystokracja wciąż często używała broni z brązu, jako lepszej i cenniejszej.