Najtrudniejsze zagadki o szer­mier­ce

Floret, wraz ze swoimi zasadami umownymi (pierwszeństwo ataku, ograniczone pole trafienia), był jedyną bronią kolną używaną na salach szermierczych. Jednak w pojedynkach używano szpady, a zasady umowne nie obowiązywały. Powodowało to, że często doświadczeni szermierze ginęli w pojedynku ze słabymi przeciwnikami.

Szpada sportowa jest w przekroju trójkątna, podczas gdy floret jest kwadratowy, a szabla sportowa - prostokątna.

W walce szpadą liczy się to, kto pierwszy trafi przeciwnika, a polem trafienia jest całe ciało – od maski aż po buty. W przeciwieństwie do szpady, we florecie i szabli istnieje szereg zasad umownych określających np. pierwszeństwo ataku, a pole trafienia jest ograniczone i trafienia poza nie nie są uznawane.

Rękojeść tego typu, zwana francuską, belgijską lub pistoletową, ułatwia zadawanie pchnięć. Jest to podstawowa forma ataku w szpadzie i florecie. W przypadku szabli, gdzie często atakuje się cięciem, taka rękojeść byłaby niewygodna.

Konkurencje szermiercze różnią się ważnym polem trafienia: w szpadzie jest to całe ciało, w szabli górna połowa ciała, we florecie tylko tułów. We florecie i szabli istnieje szereg zasad umownych (zawodnik wykonujący natarcie ma pierwszeństwo w zadaniu trafienia itp).

We florecie i szabli istnieje termin inicjatywa. Polega on na tym, że gdy zawodnicy trafią się równocześnie, punkt zdobywa ten, który ma inicjatywę. Inicjatywę przejmuje się poprzez np. odbicie, bądź zasłonę. W szpadzie natomiast gdy zawodnicy trafią się równocześnie, obaj dostają po jednym punkcie.

Wali szermierzy są oceniane przez dwóch sędziów i jednego przewodniczącego.