Chleb najtrudniejsze zagadki

Chleb watykański, (chlebek szczęścia, chleb przyjaźni Amiszów) – chleb pochodzi z Niemiec z obyczajowości Amiszów. W niemieckojęzycznej tradycji jest to ciasto Hermana (lub wprost Herman). Chlebek ten to rodzaj kulinarnego „łańcuszka szczęścia” w postaci zakwasu chlebowego lub „próbki” ciasta przekazywanego pomiędzy rodzinami i sąsiadami.

Otto Frederick Rohwedder marzył o tym, żeby pieczywo podzielone na kromki stało się powszechnie dostępnym produktem na całym świecie. Szybko okazało się, że jego pomysł to strzał w dziesiątkę. W końcu, 6 lipca 1928 roku w Chillicothe (stan Missouri), ruszyła masowa produkcja krojonego chleba. Otto Frederick Rohwedder był jubilerem z zawodu.

Międzynarodowe Targi Chleba w Jaworze odbywają się od 1997 r. zawsze na przełomie sierpnia i września (najczęściej w ostatni weekend sierpnia). Przez 3 dni można oglądać tradycyjne wytwarzanie produktów cukierniczych i piekarniczych, spróbować wyjątkowych[według kogo? wyrobów i zapoznać się z ludowymi i chrześcijańskimi tradycjami związanymi z wypiekiem pieczywa.

Naan, perski płaski chleb drożdżowy z białej mąki pochodzenia środkowoazjatyckiego, w kształcie dużej kropli, pieczony w specjalnym cylindrycznym piecu – tandoor. Pod tą nazwą znany obecnie od Turkiestanu poprzez Indie aż po Birmę. W Indiach popularny przede wszystkim w kuchni kaszmirskiej.

Egipcjanie około 2600 lat p.n.e. wpadli na to, w jaki sposób uczynić chleb pulchnym. To oni ponad 4000 lat temu po raz pierwszy upiekli chleb na zakwasie. Jest wiele opowieści na temat powstania zakwasu. Jedna z nich mówi, że pewna niewolnica zapomniała o papce zbożowej pozostawionej na słońcu.

Pumpernikiel − ciemny chleb razowy, pieczony w formie, na zakwasie, z gruboziarnistej mąki żytniej, często z dodatkiem miodu, melasy lub ekstraktu z jabłek oraz słodu. Chleb ten ma kolor brunatny, czasem prawie czarny. Charakterystyczną cechą jego produkcji jest pieczenie ciasta w niskiej temperaturze - około 120-150°C, ale przez czas aż 10-16 godzin, pochodzi z Niemiec (Westfalia). Nazwa w języku niemieckim oznaczała w XVII wieku zakalec, trudny do strawienia.