Ciała nie­bie­skie najtrudniejsze zagadki

Magnetary to gwiazdy neutronowe z bardzo silnym polem magnetycznym, przez co emitują promienie rentgenowskie i gamma. Odkryto zaledwie kilkadziesiąt tego typu obiektów, a mechanizm ich powstawania jest słabo znany. Gwiazdy o znacznych masach zazwyczaj zapadają się jako czarne dziury i nie powstają z nich gwiazdy neutronowe - magnetary powstają więc zapewne w jakichś szczególnych warunkach, np. bardzo ciasnych układach podwójnych.

Terminator to linia pomiędzy oświetloną (dzienną) a nieoświetloną (nocną) stroną ciała niebieskiego, zwykle planety lub księżyca. Linia ta pozwala rozróżnić na powierzchni ciała dwie półkule: na jednej z nich jest dzień, a na drugiej – noc. Położenie terminatora nie jest stałe w czasie. Zmiana jego położenia jest wynikiem głównie ruchu obrotowego ciała wokół własnej osi.

Kriowulkanizm zachodzi na księżycach lodowych oraz prawdopodobnie na innych ciałach niebieskich o odpowiednim składzie i niskiej temperaturze. Kriowulkan jest wulkanem, który zamiast stopionej skały wyrzuca materiał kriogeniczny, tzw. kriolawę – jest to mieszanina takich cieczy jak woda, płynny amoniak lub metan.

Magnetosfera – obszar wokół ciała niebieskiego, w którym ruchy i zjawiska dotyczące naładowanych cząstek są zdominowane przez pole magnetyczne danego obiektu. W Układzie Słonecznym następujące ciała niebieskie posiadają magnetosferę: Słońce, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Ziemia, Merkury oraz Ganimedes, księżyc Jowisza.