Dziady najtrudniejsze zagadki

Cytat pochodzi z książki "Dziady" Adama Mickiewicza.

Dziady część I. Pierwsza część Dziadów nie została ukończona ani wydana za życia artysty. Utwór powstawał prawdopodobnie na początku 1821 roku. Historycy literatury nie potrafią odpowiedzieć na pytanie, dlaczego autor ani nie ukończył tej części Dziadów, ani nie zniszczył rękopisu. Niektórzy badacze utrzymują, że ten utwór jest ukończoną całością, złożoną z luźnych fragmentów.

Dziady część II Akcja toczy się w Dzień Zaduszny z dnia 1 na 2 listopada (w nocy) w kaplicy, gdzie zebrała się grupa ludzi z pobliskiej wioski. Trwa ludowy obrzęd Dziadów, któremu przewodniczy Guślarz. Zebrani wzywają kolejno dusze czyśćcowe chcąc ulżyć im w cierpieniu. Na ich wezwanie przybywają trzy rodzaje duchów: lekkie - Józio i Rózia (są to dzieci, które nie doświadczyły cierpienia i dlatego nie mogą dostać się do nieba)

Adam Mickiewicz - Dziady cz. IV, Monolog Gustawa [Kobieto, puchu marny]

Upiór – wiersz Adama Mickiewicza składający się z dwudziestu czterech strof, poprzedzający cykl dramatów, opatrzonych wspólnym tytułem Dziady. Wiersz opublikowany został w 1823 roku w tomie Poezji wraz z dramatami Dziady część II i Dziady część IV. Wiersz opowiada dzieje nieszczęśliwej miłości, która to tematyka stanowi jeden z wątków II część Dziadów II, a także zasadniczą treść części IV Dziadów.

Ciężkie – widmo złego pana (upiora skazanego na wieczną mękę za zło wyrządzone poddanym, którzy pod postacią "żarłocznego ptactwa" towarzyszą mu po śmierci) pośrednie – duch pasterki Zosi (jej wina polega na tym, że igrała z uczuciami innych).