10 najtrudniejszych zagadek o lodzie

Góra lodowa to fragment lodowca, w którym uwięzione pęcherzyki powietrza zostały sprężone pod ciśnieniem lodu. Gdy taki lód zaczyna się topić pod powierzchnią wody, pęcherzyki powietrza są uwalniane, błyskawicznie się przy tym rozprężając. Efekt przypomina rozpuszczanie w wodzie tabletki musującej i nazywany jest przez polarników "Bergie Seltzer", przez analogię do popularnych tabletek Alka Seltzer.

Wielkie jeziora amerykańskie stanowią ważny szlak transportowy, szczególnie dla przewozu rud metali i węgla. Każdej zimy kilka lodołamaczy utrzymuje szlaki wodne wolne od lodu.

Największa zanotowana dotąd góra lodowa, oznaczona B-15, powstała w kwietniu 2000 roku. W chwili powstania miała 275 km długości i 40 km szerokości a jej powierzchnia wynosiła ok. 11 000 km². Krajem najbardziej porównywalnym pod względem powierzchni jest Jamajka. Jej fragmenty nadal dryfują wokół Antarktydy.

Przez wiele lat głównym problemem mieszkańców stacji polarnej był szybko gromadzący się na ścianach wszystkich stawianych budynków śnieg, który nieustannie trzeba było usuwać. Był to skutek nie bezpośrednich opadów (które są skąpe), a tylko silnych wiatrów nanoszących śnieg z okolicy. Rozwiązaniem okazało się dopiero postawienie nowych budynków na palach, przy jednoczesnym nachyleniu dolnych części ścian do wewnątrz. Dzięki temu wiatr wieje pod podłogą stacji, wywiewając śnieg.

Lód utworzony z czystej wody w warunkach normalnego ciśnienia atmosferycznego ma około 8.3% mniejszą gęstość niż woda w stanie ciekłym. W związku z tym lód pływa po powierzchni wody.

Lodowiec Lamberta na Antarktydzie Wschodniej wpisany został na listę rekordów Guinessa jako największy na świecie. Jego wymiary to: około 100 km szerokości, ponad 400 km długości i około 2,5 km głębokości. Lodowiec stanowi ważny obiekt badań nad zmianami klimatu, z których większość wykonuje się za pomocą teledetekcji, ze względu na surowe warunki w rejonie.

Błękitne pokłady lodu powstają w głębi lądolodu w wyniku wielokrotnego, powolnego rozmarzania i ponownego zamarzania wody bez domieszek załamujących światło (pęcherzyki, pęknięcia). W środowisku Grenlandii proces ten trwa 100-150 lat.

Na Antarktydzie znajduje się łącznie ok. 90% ziemskiego lodu.

Śryż zjawisko lodowe, stanowiące etap zamarzania cieku lub zbiornika wodnego. Jest to jedna z początkowych postaci lodu. Śryż to skupisko gąbczastych bryłek utworzonych z kryształków lodu o kształcie igieł lub blaszek, mające kilka centymetrów średnicy.

Firn – forma przejściowa między śniegiem i lodem firnowym. Gęstość: 0,4-0,8 g/cm3. Powstaje w wyniku przeobrażenia luźnych kryształów śniegu w agregaty ziaren lodu o średnicy dochodzącej do kilku milimetrów. Proces ten zachodzi podczas wielokrotnego podtapiania, a następnie zamarzania śniegu. Nie bez znaczenia jest też nacisk warstw nadległych - czyli kumulującego się śniegu.