10 najtrudniejszych zagadek o mi­to­lo­gii

Nazwa naszej planety pochodzi od greckiego bóstwa Gaia ( gr.: Γαῖα, trb.: Gaja) co oznacza Ziemia.

Ereb był zarazem bratem i małżonkiem Nyks, bogini symbolizującej uosobienie nocy. Uchodził za syna Chaosu, lub Chronosa i Ananke. Ze swoją żoną spłodził czworo dzieci: Momosa (boga żartów), Charona (boga umierających, przewoźnika dusz przez rzekę Acheron), Tanatosa (boga śmierci) oraz córkę Hemerę (uosobienie dnia).

Balios i Ksantos to nieśmiertelne konie Achillesa zaprzęgnięte do jego powozu w czasie wojny trojańskiej. Uchodziły za synów boga Zefira i harpii Podarge. W Iliadzie opisane jest jak oba konie płakały nad śmiercią Patroklosa, który był odpowiedzialny za ich żywienie i czyszczenie, a Ksantos obdarzony przez Herę ludzką mową przepowiedział Achillesowi rychłą śmierć.

Hachiman (jap. bóg ośmiu chorągwi) – w mitologii japońskiej bóg wojny i boski opiekun Japonii oraz narodu japońskiego. Uznawany jest za boską inkarnację cesarza Ōjina (ok. 270-310 n.e.). Według popularnej opowieści miał się on znajdować w łonie matki, cesarzowej Jingū, gdy ta prowadziła zwycięską wyprawę na Koreę. Obecnie w Japonii znajduje się ponad 30 tys. chramów tego bóstwa.

Argos na zlecenie zazdrosnej Hery pilnował nimfy Io zamienionej w jałówkę. Zeus by wykraść kochankę wysłał najlepszego złodzieja, czyli Hermesa, który grą na flecie uśpił olbrzyma, a potem odciął mu głowę. Hera przeniosła oczy martwego Argosa na ogon pawia, ptaka, który był jej poświęcony.

Pola Jaru (egip. sehet jaru – pola trzcin) to w mitologii egipskiej obszar rolniczy położony w niebie, do którego po śmierci trafiają sprawiedliwi. Staroegipski raj. W wyobrażeniach Egipcjan otoczony wodą, wyspowy teren z polami uprawnymi Ozyrysa. Każdy zmarły musiał na tych polach pracować, chyba że miał swoich uszebti, którzy za niego tę pracę wykonywali. Mógł wtedy odpoczywać, a ogromne plony z żyznej ziemi gwarantowały mu szczęśliwy żywot wieczny.

Tajget to najwyższe pasmo górskie na półwyspie Peloponez w Grecji, z kulminacją Profitis Ilias 2407 m n.p.m. Nazwa pochodzi od nimfy Tajgete, która była jedną z siedmiu Plejad (córką tytana Atlasa i Plejone). Pomimo klimatu śródziemnomorskiego charakteryzują się dużymi opadami śniegu. Zbudowane są głównie z marmuru i wapieni. W czasach bizantyjskich zwane były Pentadaktylos („pięć palców”).

Kadmea, także Kadmeja (gr. Καδμεία Kadmeia) to w mitologii greckiej miasto założone przez Kadmosa w Beocji z polecenia wyroczni w Delfach. Także nazwa tebańskiej akropolis, cytadeli, wokół której wyrosły późniejsze Teby. Jest nazwą pierwotną Teb o zabarwieniu poetyckim. Najsłynniejszym królem Teb był Edyp. W Tebach Semele miała urodzić Dionizosa, a Alkmena – Heraklesa.

Powiązania miłków z legendą zdradza ich nazwa łacińska - adonis. Był to piękny młodzieniec, ulubieniec Afrodyty, o którego spierała się z Persefoną. Ares nasyłał na Adonisa wielkiego odyńca, który rozszarpał młodzieńca, a z kropli jego krwi, które spadły na ziemię, wyrosły kwiaty – miłki. Zrozpaczona Afrodyta poprosiła Zeusa o wskrzeszenie ukochanego i odtąd spędzała z nim większość roku.

Tyche to w mitologii greckiej bogini i uosobienie przypadku, „ślepego” losu, szczęścia i nieszczęścia. Córka Zeusa oraz Tetydy. Opiekunka miast utożsamiana z rzymską Fortuną. W sztuce przedstawiana jest zwykle z zawiązanymi oczami oraz rogiem obfitości i sterem. Na głowie często ma koronę w kształcie murów obronnych jako bóstwo opiekuńcze miast.