Mor­fo­lo­gia roślin 10 najtrudniejszych zagadek

Kupula (łac. cupula – w botanice termin oznaczający: Drewniejącą miseczkę otaczającą owoc (orzech) roślin z rodziny bukowatych np. żołądź dębów i bukiew buków. Powstaje ze zrośniętych u nasady liści przykwiatowych tworzących wieniec najpierw u nasady kwiatu, później owocu. U różnych gatunków końce liści przykwiatowych mogą w trakcie rozrastania się i drewnienia kupuli pozostać stulone lub są odgięte.

Szyszkojagoda – rodzaj szyszki, której łuski nasienne są zmięśniałe i ze sobą zrośnięte, tworząc twór przypominający jagodę. Szyszkojagody występują wyłącznie u nagozalążkowych z rodzaju jałowiec (Juniperus). Powstają po zapłodnieniu zalążków, które znajdują się w szczytowej części kwiatostanu żeńskiego.

Korzenie przybyszowe – korzenie wyrastające z pędu rośliny z łodyg. Występują przede wszystkim u roślin rosnących w lasach tropikalnych gdzie podłoże jest bardzo podmokłe (np. u figowców, palm, filodendronów, pandanów). Wśród roślin uprawnych korzenie podporowe wytwarza kukurydza zwyczajna.

Kaulifloria – wyrastanie kwiatów z pąków śpiących (spoczynkowych) z pni i gałęzi. Kaulikarpia jest rzadko spotykana wśród drzew rosnących w umiarkowanym klimacie – występuje np. u wawrzynka wilczełyko, judaszowca. Do przykładów licznych rodzajów i gatunków tropikalnych, u których kaulifloria ma miejsce należą: kakaowiec, chlebowiec, dzbaniwo kalebasowe.

Kutner gęste, poplątane włoski okrywające liście, łodygę i owoce u niektórych roślin. Kutner może pokrywać całą roślinę lub tylko niektóre jej części. Pokryte kutnerem są np. takie rośliny jak: szarotka alpejska czy dziewanna kutnerowata.

Cefalium (łac. cephalium) – twór występujący na wierzchołkach pędów niektórych przedstawicieli rodziny kaktusowatych, z którego wyrastają kwiaty. Wyraźnie różni się wyglądem od reszty rośliny, nie przeprowadza fotosyntezy. Jest to przekształcony pęd z gęsto skupionymi areolami pozbawionymi cierni.

Chwytniki cienkie, nitkowate wyrostki o budowie jedno- lub wielokomórkowej, wytwarzane przez mszaki, wielokomórkowe glony, niektóre grzyby, przedrośla paprotników czy niektóre gąbki. Służą do przytwierdzania organizmów do podłoża. Pełnią funkcję czepną i występują głównie u porostów listkowatych.

Halofity, słonorośla, rośliny słonolubne, rośliny solniskowe, rośliny halofilne – rośliny przystosowane, dzięki odporności na zasolenie, do rozwoju na silnie zasolonym podłożu (o wysokim stężeniu łatwo rozpuszczalnych soli: chlorków, węglanów i siarczanów sodu oraz magnezu). Roślinność halofitowa występuje powszechnie w krajach o suchym klimacie, na terenach pustynnych i półpustynnych.

Główną funkcją rozłogów jest rozmnażanie wegetatywne. Po obumarciu rośliny macierzystej lub oddzieleniu się od niej (co następuje w wyniku obumarcia łączącego z nią rozłogu), stają się samodzielnymi roślinami. Przykładem roślin wytwarzających rozłogi są poziomki i dąbrówka rozłogowa. Chwasty wytwarzające rozłogi należą do uciążliwych do zwalczenia.

Dwupienność, rozmnażanie, dioecja – u roślin występowanie żeńskich i męskich organów rozrodczych na różnych osobnikach. Rośliny takie określane są mianem dwupiennych (rozdzielnopłciowych). Dwupiennymi roślinami okrytonasiennymi są przedstawiciele m.in. rodzin wierzbowatych, pokrzywowatych, konopiowatych.