Postacie biblijne najtrudniejsze zagadki

Noe (hebr. נוח Noaḥ, arab. نوح Nūḥ, w tłumaczeniu na pol. znaczy: pocieszenie – postać w religiach abrahamowych, syn Lameka i dziewiąty potomek w linii od Adama przez Seta, patriarcha, człowiek prawy i sprawiedliwy.

Besaleel, Besalel (wersja współczesna: Becalel) – rzemieślnik odpowiedzialny za wykonanie Arki Przymierza oraz Przybytku Mojżeszowego, gdy Izraelici byli na pustyni (Wj 35,30 nn.). Był synem Uriego, syna Chura z pokolenia Judy. Imię Besaleel znaczy dosłownie „w cieniu Boga”.

Kohelet nie jest imieniem. W języku hebrajskim słowo to oznacza mędrca przemawiającego na zgromadzeniu lub kaznodzieję. Kohelet zasłynął z pierwszych słów 'Marność nad marnościami i wszystko marność.' (fragment z Wulgaty), tłumaczone na łaciński Vanitas vanitatum et omnia vanitas.Kohelet żył na przełomie IV–III w. p.n.e.

Ebedmelek– postać biblijna z Starego Testamentu. Etiopczyk, który był jednym z urzędników w pałacu króla Sedecjasza (VI wiek p.n.e.). Ponieważ uratował życie Jeremiaszowi, Bóg obiecał, że Ebedmelek nie zginie w czasie zburzenia Jerozolimy. Występuje w Księdze Jeremiasza.

Podczas bitwy z Amalekitami pod Refidim w trakcie wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej wszedł wraz z Mojżeszem i Aaronem na szczyt wzgórza. Razem z Aaronem podtrzymywał ręce Mojżesza (Wj 17,8-12). Ponownie wspomniany podczas pobytu Mojżesza na górze Synaj, kiedy to pod jego nieobecność sprawował wraz z Aaronem przywództwo nad Izraelitam.

Saul (hebr. שָׁאוּל; wymowa: Szaul) – postać biblijna, syn Kisza z plemienia Beniamina (ok. XI wieku p.n.e.), według Biblii pierwszy król Izraela. Swoje panowanie rozpoczął być może w 1042 p.n.e. Zginął w 1010 p.n.e. w walce z Filistynami na wzgórzach Gilboa.

Holofernes – postać biblijna, wódz armii Nabuchodonozora, ofiara Judyty. Zachwycony jej pięknością zamierzał ją posiąść, lecz gdy upił się w czasie uczty, został przez nią zamordowany; obcięła mu głowę. Następnie zaniosła ją do oblężonej Betulii. Głowę Holofernesa wywieszono na murach miejskich, co spowodowało popłoch w obozie licznych wojsk babilońskich, ich ucieczkę i pogrom przez Izraelitów.

Córka faraona – nieznana z imienia postać biblijna ze Starego Testamentu. Zgodnie z relacją zawartą w Księdze Wyjścia wyłowiła z rzeki koszyk z chłopcem, któremu nadała imię Mojżesz, i którego wychowała następnie jak własnego syna.