Prze­wod­ni­ki najtrudniejsze zagadki

1900 roku André Michelin opublikował pierwszą edycję przewodnika po Francji. Przez pierwszych 30 lat okładka przewodnika była niebieska, po 1931 roku zmieniono ją na czerwoną. Przewodniki Michelin można podzielić na serię przewodników kulinarnych (Czerwone przewodniki), opisujących hotele i restauracje, oraz serię przewodników turystycznych (Zielone przewodniki), opisujących miasta, regiony i państwa pod kątem ich atrakcyjności turystyczno-krajoznawczej.

Karl Baedeker (1801-1859) to pisarz i księgarz niemiecki, który zasłynął jako wydawca pierwszych nowoczesnych przewodników turystycznych. Przewodniki te na długi czas wyznaczyły wzorzec dla tego typu wydawnictw, zwanych później zwyczajowo „bedekerami”. Wydawnictwo Baedekera działa do dziś w ramach domu wydawniczego „MairDumont” w Ostfildern koło Stuttgartu.

W 1900 roku André Michelin opublikował pierwszą edycję przewodnika po Francji, który miał być pomocny dla kierowców podczas podróży i zwiedzania. Przewodnik był rozprowadzany za darmo aż do 1920 roku. Zgodnie z historią opowiadaną przez braci Michelin, opłata została wprowadzona po tym, jak znaleziono stertę przewodników, która podpierała stół w warsztacie samochodowym. W 1926 roku przewodnik wprowadził ocenę gwiazdki, którą oznaczano restauracje z dobrym jedzeniem. Dwie i trzy gwiazdki zostały dodane we wczesnych latach 30. XX wieku.