Religie sta­ro­żyt­no­ści najtrudniejsze zagadki

Kolejna część ducha zwana była Ka, a nazywano tak samą energię życiową osoby. Egipcjanie wierzyli, że moment śmierci następuje, gdy Ka opuszcza ciało i oddala się do zaświatów. Była to fundamentalna dla naszego świata część człowieka, gdyż jej obecność odróżniała osoby od przedmiotów. Śmierć rozumiano jako oddzielenie się ciała od elementów duchowych.

Leda (łac. Leda) – w mitologii greckiej królewna etolska, królowa Sparty, kochanka Zeusa. Jedna z wersji mitu podaje, iż tej samej nocy Leda oddała się Zeusowi (który przybrał postać łabędzia) i swojemu mężowi. Stąd za ojca Polideukesa i Heleny uchodził Zeus, natomiast Kastora i Klitajmestry – mąż Ledy. Pozostałe to słynne wyrocznie.

Attis starożytne bóstwo wegetacji, mityczny towarzysz i kochanek bogini Kybele przedstawiany w postaci młodego pasterza. W wierzeniach starożytnych był synem nimfy Nany, która urodziła go zjadłszy owoce migdałowca.

Jajo orfickie – w tradycji orfickiej jajo kosmiczne, z którego narodziło się pierwotne hermafrodytyczne bóstwo Phanes-Protogonos utożsamiane niekiedy z Zeusem bądź Erosem. Srebrne jajo orfickie przedstawiane jest często z wężem wokół. Pojęcie jaja orfickiego pojawia się także w pracach Carla Gustava Junga jako składnik mandal.