10 najtrudniejszych zagadek o śli­ma­kach

Estywacja to stan podobny do hibernacji, występujący u organizmów zamieszkujących tereny gorące i suche. Wiele lądowych ślimaków estywuje w oczekiwaniu na wilgotną porę roku. Inne estywujące zwierzęta to żółwie lądowe, krokodyle, salamandry, afrykańskie ryby dwudyszne i lemury mikruski.

Achatina – rodzaj afrykańskich, roślinożernych ślimaków lądowych z rodziny Achatinidae, obejmujący największe lądowe ślimaki świata. Ich jajowata, wydłużona muszla osiąga rozmiary 10–20 cm (u achatiny zwyczajnej do 30 cm. Pochodzą z terenów Afryki Środkowej, gdzie zamieszkują tereny wilgotne.

Wręgi (Harpidae) – rodzina ślimaków morskich. W rodzinie wręg znanych jest około 20 gatunków należących do dwóch rodzajów. Muszle osiągają średnie i duże rozmiary. Krótka i spiczasta skrętka zakończona jest muszlą embrionalną złożoną z dwóch skrętów. Ostatni skręt duży i rozdęty. Pozostałe to gatunki ryb.

Stożek tekstylny należy do najbardziej jadowitych ślimaków świata, zazwyczaj osiąga ok. 7-9 cm, żyje w ciepłych morzach i oceanach, pośród koralowych raf, w szczelinach skał, zakopane w piasku.

Niebieski smok, jaskółka morska, błękitny anioł (Glaucus atlanticus) to gatunek jadowitego morskiego ślimaka tyłoskrzelnego, występującego w wodach umiarkowanych i tropikalnych. G. atlanticus jest organizmem drapieżnym, żerującym na organizmach większych od siebie i jadowitych (np. Żeglarz portugalski).

Porcelanki – rodzina ślimaków morskich. Rodzina porcelanek liczy około 200 gatunków należących do jednego rodzaju ślimaków. Zamieszkują wszystkie pełnosłone i ciepłe morza świata, głównie rejony raf koralowych. Można je znaleźć ukryte w cieniu korali, na niegłębokim dnie.

Rapana to rodzaj obejmujący duże, drapieżne, morskie ślimaki z rodziny rozkolcowatych. Są to drapieżniki odżywiające się bentosowymi bezkręgowcami, głównie innymi mięczakami. Głównym pokarmem dalekowschodnich Rapan są ostrygi z rodzaju Ostrea, których grubą muszlę Rapana przewierca".

Pomrów czarniawy – gatunek ślimaka z rodziny pomrowiowatych (Limacidae) jest największym z polskich ślimaków. Zamieszkuje całą Europę. W Polsce występuje jako gatunek zawleczony od XVI wieku. Występuje głównie w zaroślach i lasach liściastych oraz mieszanych. W ogrodach i parkach jest rzadki. Unika miejsc suchych i nasłonecznionych.

Dołek osiowy – zagłębienie w kolumience, wokół której skręcają się zwoje muszli ślimaka. U części ślimaków dołek osiowy nie jest widoczny, gdyż jest zakryty przez wywinięcie wargi (tzw. dołek fałszywy). Część ślimaków ma dołek osiowy otwarty tak szeroko, że widać nawet pierwsze skręty muszli.

Malakologia, malakozoologia (gr. malakós-miękki) – dział zoologii zajmujący się badaniem mięczaków. Obejmuje ich morfologię, embriologię, fizjologię, ekologię, biologię i systematykę.