10 najtrudniejszych zagadek o sztukach walki

Taekkyon jest jedyną jeszcze praktykowaną sztuką walki wywodzącą się z antycznej sztuki subak i najprawdopodobniej uprawiany był już w czasie przed okresem Trzech Królestw Korei (57 p.n.e.–676). W okresie państwa Joseon (1392–1910) był rozpowszechniony we wszystkich warstwach społecznych. Zabroniony przez japońskie władze okupacyjne na początku lat 30. XX w. pod groźbą kary śmierci, Taekkyon odrodził się w Korei Południowej i został uznany przez władze Korei Południowej za ważny element dziedzictwa kulturowego i został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.

Karate rozwinęło się z lokalnej sztuki walki z wysp Riukiu (dziś Japonia) pod wpływem chińskich sztuk walki. Królestwo Riukiu było niezależne od XV do XIX wieku. Mimo swojego małego rozmiaru, grało w średniowieczu dominującą rolę w handlu morskim wschodniej Azji. Do XIX wieku (a więc jeszcze w czasach powstania karate) Królestwo Riukiu miało dużo więcej wspólnego z Chinami, niż z Japonią.

Edward Sell po raz pierwszy zapoznał się z koreańską sztuką walki taekwondo w Korei jako oficer sił powietrznych USA (USAF) w 1961r. W roku 1963 został pierwszym Amerykaninem, któremu pozwolono uczestniczyć w Narodowych Mistrzostwach Korei. W 1997 otrzymał 9 dan od World Chung Do Kwan a w 2001 roku, 9 dan od World Taekwondo Federation. Był pierwszym mistrzem spoza Korei, który otrzymał tak wysoki stopień. Edward Sell napisał pierwszy amerykański podręcznik do treningu taekwondo.

Klasztor Szaolin znajduje się w prowincji Henan. Jest to trzecia co do wielkości populacji prowincja Chin i jednocześnie matecznik cywilizacji chińskiej.

Ninja posługiwali się ninja-to (inaczej: shinobi-gatana) jako zamiennik dla katany. Nie używano go zbyt często, a jego wykonanie nie było tak kunsztowne i pracochłonne jak jego samurajskiego odpowiednika. Z tego powodu, ninja-to często się łamały w starciu z silniejszą bronią.

Słowo „kyokushin” tłumaczone jest jako ekstremum prawdy. Od "kyoku" - ekstremum i "shin" - prawda

Arnis to rdzenna filipińska sztuka walki, której nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa arnes, oznaczającego pancerz. W niektórych regionach Filipin jest ona bardziej znana jako escrima lub kali. Bronią stosowaną w tej sztuce są noże, składane noże motylkowe–Balisong, Dulo Dulo oraz kije, jeden lub dwa, o blisko metrowej długości. Uważa się, że właśnie przez mistrza tej sztuki walki Lapu-Lapu został zabity w 1521 r. na Mactan Ferdynand Magellan.

Yabusame to japońskie łucznictwo konne, szczególnie popularne w okresie Kamakura (zrodziło się w XII wieku). Yabusame jest zaliczane do koryū-bujutsu, czyli tradycyjnych sztuk walki. Było stosowane nie tylko na wojnie, ale należało także do ulubionych konkurencji w zawodach rozgrywanych wśród samurajów. Jako widowisko rozrywkowe przetrwało do dzisiejszego dnia. Szczególnie duże i znane zawody odbywają się w Kamakurze w dniach 15-16 września.

Iaido kojarzone jest z płynnymi, kontrolowanymi ruchami miecza. W skład typowego pokazu Iaido wchodzi wyciągnięcie miecza z pochwy, cięcie, wytarcie krwi z ostrza i schowanie miecza w pochwie. Nie ma w iaido sparringów między adeptami tej sztuki.

Bruce Lee początkowo trenował Wing Chun, tradycyjny system rozwoju fizycznego oraz walki związany z klasztorem Shaolin. Później, Bruce Lee odrzucił wiele z tradycyjnych wzorców, wprowadzając w to miejsce wiele technik zapożyczonych z innych źródeł.