Tem­pla­riu­sze najtrudniejsze zagadki

Ulegając naciskom króla Francji 3 kwietnia 1312 roku papież Klemens V na Soborze w Vienne bullą „Vox in exscelso” zawiesił zakon.

Pieczęć templariuszy nosiła napis: SIGILLUM MILITUM CHRISTI - Pieczęć Wojowników Chrystusa. Przedstawiała ona dwóch uzbrojonych rycerzy na jednym koniu. Nie wiadomo jakie było jej znaczenie, istnieją na ten temat trzy hipotezy. Jedna z nich mówi, że przedstawienie dwóch jeźdźców na jednym koniu mogło oznaczać ślub ubóstwa przy wejściu do zakonu. Inna wskazuje na symbol ducha braterstwa, a kolejna, że ci dwaj rycerze są jedną osobą - raz jako wojownik i raz jako mnich.

Pierwszy znany opis Baphometa został wykonany przez Eliphasa Léviego, XIX-wiecznego okultystę, który przedstawił go jako kozła z wielkimi rogami, z kobiecymi piersiami, ze skrzyżowanymi kopytami, siedzącego na ujarzmionym globie ziemskim. Na łbie miał pentagram, na plecach zaś skrzydła Baphomet, Bafomet – synkretyczne bóstwo, któremu cześć rzekomo oddawać mieli templariusze w świątyniach zwanych baphomeriami lub bafomeriami.

Reguła łacińska składała się z siedemdziesięciu dwóch artykułów, które omawiały obowiązki religijne i wojskowe braci, porządek dnia zakonnego, doczesnych własności braci, hierarchii zakonu i posłuszeństwa. Templariusze średniowieczny, katolicki zakon rycerski, działający od XII do XIV wieku.