10 najtrudniejszych zagadek o Tybecie

Kajlas (ang.: Mount Kailas), szczyt w paśmie Gangdisê w Transhimalajach na Wyżynie Tybetańskiej. U podnóża znajdują się się źródła dłuższych rzek w Azji: Indusu i jego dopływu Satledź oraz Brahmaputry. Jest to święte miejsce dla wyznawców czterech religii: hinduizmu, buddyzmu, dżinizmu i bön. Hinduiści wierzą, że jest to siedziba boga Śiwy.

Kangjur (kandziur, dosł. "przełożona mowa") to tybetański kanon buddyjski, który jest uporządkowanym w ok. 100 tomów zbiorem świętych tekstów buddyzmu. Zbiór ten zawiera ponad 1000 różnego rodzaju książek z sutrami Buddy. Kangjur gromadzony był w Tybecie od ósmego wieku naszej ery. Znane było kilka edycji tego najważniejszego zbioru świętych tekstów buddyjskich.

Takla Makan to drugi co do wielkości obszar wędrujących wydm na świecie. Pustynia leży w cieniu opadowym Himalajów i jest stosunkowo chłodna. W roku 2008 po raz pierwszy w notowanej historii Takla Makan została pokryta cienką warstwą śniegu.

Lhasa położona jest na wysokości 3,600 m. Powietrze zawiera tam zaledwie 68% tlenu w porównaniu do zawartości tlenu na poziomie morza.

Pałac Potala w Lhasie służył jako zimowa rezydencja władców Tybetu do roku 1959. Obecnie przekształcony został w muzeum. Pałac jest ogromny, ma ponad 1000 komnat i 10000 kapliczek.

Dalajlama - przedstawiciel szkoły gelug – jednej z czterech największych szkół buddyzmu tybetańskiego. Buddyści tybetańscy uważają dalajlamę za manifestację bodhisattwy współczucia Awalokiteśwary, który odradza się, aby udostępniać wyzwalające z cierpienia nauki innym czującym istotom. Obecnym władcą Tybetu jest Dalajlama XIV [Tenzin Gjaco] panujący od 1940r. a od 1959 przebywający na uchodźstwie.

Od wieków psy rasy Lhasa Apso strzegły buddyjskie klasztory w Tybecie. Duchowy przywódca tybetański, Dalai Lama w trakcie swych podróży czy powtarzających się ucieczek, zawsze miał przy swoim boku Lhasa Apso.

Zgodnie z tradycją, jeden z dawnych władców Tybetu, żyjący w IX wieku Lang Darma, słynął z okucieństwa i wyróżniał się czarnym językiem. Pokazywanie języka jest gestem mającym pokazać dobre intencje - okazuje, że nie jest się wcieleniem złego władcy (Tybetańczycy wierzą w reinkarnację). Z czasem tradycja ta utarła się jako codzienne powitanie.

Płyta indyjska przemieszcza się na północny wschód o ok. 5 cm rocznie. W tym samym czasie Eurazja przemieszcza się w tą stronę o 2 cm. Kolizja ta prócz wypiętrzania Himalajów i Tybetu powoduje jednocześnie, że mniejsza płyta indyjska rocznie zgniata się o ok. 2mm.

Flaga Tybetu została opracowana w 1912 przez XIII Dalajlamę. W 1955 na mocy chińsko-tybetańskiego porozumienia flaga została zatwierdzona jako oficjalna flaga narodowa Tybetu. Po powstaniu tybetańskim w 1959 używanie jej zostało w ChRL zakazane. Pozostała flagą Centralnego Rządu Tybetańskiego.