Zwie­rzę­ta Afryki najtrudniejsze zagadki

Hieny dawniej uważane były za tchórzliwych padlinożerców i taki ich wizerunek wciąż jest dość powszechny. Tymczasem współczesne badania pokazały, że 95% ich pożywienia pochodzi z polowana lub odebierana jest przepędzanemu lampartowi albo lwicy.

Obszary pomiędzy Saharą a pustynią Kalahari zamieszkują 23 gatunki muchy tse-tse. Muchy te są pośrednimi żywicielami świdrowców i przenoszą wywoływane przez nie choroby: śpiączkę afrykańską i naganę.

Likaon, noszący w języku angielskim nazwę gatunkową "African wild dog", jest dość dalece spokrewniony z resztą psowatych, różniąc się od nich budową stóp i uzębieniem. Gatunek był niegdyś rozpowszechniony, jednak od lat jest skutecznie tępiony - do czego przyczynia się nieco jego niefortunna, budząca złe skojarzenia nazwa (wild dog). Trwają debaty nad możliwą zmianą nazwy gatunku.

To ślad wielkiego kota. Spośród kotów podanych jako możliwe odpowiedzi (lwa i tygrysa), jedynie lew występuje w Afryce.

Czaszka na zdjęciu wydaje się należeć do drapieżnika, gdyż łatwo pomylić położenie oczodołów (właściwe oczodoły są słabo widoczne, położone na samej górze czaszki). Hipopotamy mają duże kły i siekacze, przy pomocy których walczą między sobą.

Hipopotamy to zwierzęta terytorialne. Są bardzo agresywne w stosunku do każdego, kto wkracza na ich teren. Często atakują ludzi (i inne zwierzęta, w tym krokodyle) z zaskoczenia i niesprowokowane. Potrafią atakować i wywracać łodzie. Dla wielu afrykańskich ludów - np. Zulusów - to właśnie hipopotamy są symbolem siły, waleczności i odwagi, pozostawiając w tyle lwy, uważane za mniej niebezpieczne.

Hieny są z wyglądu podobne do psowatych, ale nie są z nimi spokrewnione. Genetycznie bliżej im do kotów i łaszowatych, niż do psów.