Pytania o atmosferze

Cechą charakterystyczną tego rodzaju chmury jest występowanie silnego wiatru tuż przed rozpoczęciem opadu. Wiatr ten nosi nazwę szkwału i występuje w „przedniej części chmury” Cechą charakterystyczną tego rodzaju chmury jest występowanie silnego wiatru i burz tuż przed rozpoczęciem opadu. Wiatr ten nosi nazwę szkwału i występuje w „przedniej części chmury”.

Gloria – zjawisko optyczne polegające na wystąpieniu barwnych pierścieni wokół cienia obserwatora widocznego na tle chmur lub mgły, przy czym niebieski pierścień ma mniejszą średnicę od czerwonego. Gloria powstaje na skutek dyfrakcji (ugięcia fal).

Cavum dosłownie chmura w chmurze, wcześniej potocznie nazywana dziurkaczem (ang. hole punch cloud, skypunch cloud). Otwór ma kolisty lub owalny kształt, w zależności od kąta obserwacji. Obłoki chmur Altocumulus lub Cirrocumulus muszą być silnie wychłodzone, a więc ich temperatura musi być w okolicy minus 30 stopni, a przy tym kropelki wody są silnie przechłodzone.

Tropopauza – warstwa atmosfery ziemskiej o grubości ok. 1–2 km, tworząca strefę przejściową między troposferą a stratosferą. Nad biegunami rozciąga się na wysokości od ok. 6–8 km, w szerokościach umiarkowanych do 10–12 km, a nad równikiem podnosi się do 15–17 km. Jej położenie zależy również od pory roku – latem znajduje się wyżej. Temperatura w warstwie tej sięga do –55 °C.

29 stycznia 1978 roku Szwecja jako pierwszy kraj na świecie wprowadziła zakaz sprzedaży sprayów zawierających freon uszkadzający powłokę ozonową.

Meteor muskający atmosferę to niezwykle rzadkie zjawisko występujące, gdy meteor przelatuje przez ziemską atmosferę, lecz nie spala się w niej ani nie ulega rozpadowi na mniejsze części. Meteor taki opuszcza atmosferę, udając się z powrotem w przestrzeń kosmiczną. Od 18 sierpnia 1783 roku odnotowano łącznie 5 takich przypadków.

Pas Wenus powstaje po przeciwnej stronie nieba niż wschodzące lub zachodzące Słońce. Nazwa zjawiska związana jest z rzymską boginią Wenus. Kojarzone jest ono z pasem, jaki bogini miłości zakłada co wieczór, aby ludzie nie mogli przyglądać się jej boskiej nagości. Nie istnieje ostra granica oddzielająca cień Ziemi od Pasa Wenus. Występuje ciągłe przejście z jednego koloru w drugi. Pas Wenus pozostaje widoczny nawet po zachodzie Słońca i przed jego wschodem.

Obłoki srebrzyste (noctilucent clouds) to polarne chmury znajdujące się w mezosferze około 75–85 km ponad powierzchnią ziemi. Odkrył je Ceraski, rosyjski astronom polskiego pochodzenia, 13 czerwca 1885 roku, dwa lata po wybuchu wulkanu Krakatau z którym je początkowo wiązano. Jednak z biegiem czasu obserwacje obłoków srebrzystych nie stawały się rzadsze, ale coraz częstsze.

Duszki to wyładowania elektryczne o szerokości nawet od 50 do 100 kilometrów, występujące w Jonosferze na wys. od 40 do 90 km nad powierzchnia ziemi. Ich objętość może przekraczać 10 tysięcy kilometrów sześciennych. Z wyglądu przypominają meduzy, marchewki czy kolumny. Od 1886 duszki były opisywane w literaturze naukowej, ale pierwszy dowód ich istnienia - zdjęcie - powstało dopiero w 1989 roku.

Pomiary sondy New Horizons pozwoliły odkryć w atmosferze Plutona wielowarstwową mgłę, która przykrywa całość globu i sięga do wysokości 200 km nad jej powierzchnią – najlepsze uzyskane zdjęcia ukazują w niej około 20 warstw. Mgła składa się z cząsteczek nielotnych związków, które powstają z gazów atmosferycznych pod wpływem promieniowania kosmicznego.