Barok - pytania

W 1733 Bach rozpoczął starania o tytuł nadwornego kompozytora Augusta III Sasa - zadedykował mu Kyrie i Gloria, dwie pierwsze części z Mszy h-moll, a następnie kilka kantat, m.in. na koronację w Krakowie. Długotrwałe starania zakończyły się powodzeniem. W 1736 r. Bach otrzymał funkcje kapelmistrza kapeli drezdeńskiej jako królewsko-polski i elektorsko-saski kapelmistrz dworski i królewsko-polskiego i elektorsko-saskiego kompozytora dworskiego, pozostając jednak w Lipsku.

Sarmatyzm – utrwalone przez działaczy polskiego oświecenia pejoratywne określenie ideologii przyjętej i propagowanej przez szlachtę polską od końca XVI do drugiej połowy XVIII wieku. Opierała się ona na przekonaniu, że szlachta polska pochodzi od Sarmatów – starożytnego ludu zamieszkującego początkowo między Dolną Wołgą a Donem.

Putto to motyw dekoracyjny przedstawiający małego nagiego chłopca. W okresie renesansu i baroku – rzeźba przedstawiająca uskrzydloną postać anioła, nawiązująca do antycznego bóstwa – Erosa. Określenie stosowane także do postaci aniołków powszechnie stosowanych w dekoracjach kościelnych w okresie baroku i rokoka.

Antonio Vivaldi (1678-1742) to włoski kompozytor działający w baroku. Jego najsłynniejszym dziełem są Cztery pory roku.

Michelangelo Merisi da Caravaggio (ur. 29 września 1571 Mediolan, zm. 18 lipca 1610) był jednym z pierwszych i najwybitniejszych malarzy barokowych. Należał do rodu Sforzów. Jego nauczycielem był Simon Peterzano w latach 1584 - 1588 (a ten z kolei był uczniem Tycjana). Stworzył takie dzieła jak np. ''Nawrócenie Marii Magdaleny'', ''Wieczerza w Emaus'', ''Amor zwycięski'' czy widoczny na zdjęciu ''Chłopiec z koszem owoców'' znajdujący się w Galerii Borghese w Rzymie.

Fuga kotów, autor Domenico Scarlatti, włoski kompozytor epoki baroku. Utwór popularnie zwany fugą kota lub kocią fugą (po włosku: Fuga del gatto) jest jednoczęściową sonatą klawesynową. Fuga powstała z dźwięków jakie wydobył kot kompozytora o imieniu Pulcinella spacerując po klawiaturze jego klawesynu.

José Benito de Churriguera (1665-1725) to najwybitniejszy architekt hiszpańskiego baroku. W swoich dziełach podważał antyczne kanony architektury, wprowadzając do niej niezwykle bogate i pomysłowe zdobienia, które przesłaniały elementy konstrukcyjne. Czerpał z tradycji włoskich i niderlandzkich, a także z dorobku Azteków i Majów. W ten sposób stworzył nową odmianę baroku, zwaną churrigueryzmem.

Chronostych jeden ze sposobów zapisywania dat rocznych stosowany w okresie baroku, poprzez umieszczanie cyfr rzymskich wewnątrz tekstu. Ten pochodzi z cokołu figury świętego Jana Nepomucena w Lądku-Zdroju.

"Banialuki" to bzdury, głupoty, "pierdoły" i brednie. Wyrażenie „pleść banialuki” pochodzi od imienia królewny – bohaterki fantastycznej bajki „Historia ucieszna o zacnej królewnie Banialuce wschodniej krainy” autorstwa barokowego poety Hieronima Morsztyna. Jej przygody stały się przysłowiowe, bo bajka pełna jest nieprawdopodobnych sytuacji opisanych tak zawile, że choć powstała w epoce baroku, uznana została za zbyt fantastyczną. Niektórzy uważają, że imię bohaterki pochodzi od nazwy miasta Banja Luka w północno-zachodniej Bośni. W 1947 roku w Bielsku-Białej założono Teatr Lalek Banialuka.

Quirinus (Kwirynus) Kuhlmann był, urodzonym we Wrocławiu w 1651 r., niemieckim barokowym poetą i mistykiem. Pierwsze wiersze opublikował już jako uczeń i nadano mu tytuł poeta laureatus. Pod wpływem pism Jakuba Böhme i Johanna Rothego zaczął głosić w Anglii, Francji, Rosji, a nawet w Turcji proroctwa o nadejściu królestwa eschatologicznego - ogłosił się millenarystą , "synem Syna Bożego ". Osiedlił się w niemieckiej kolonii w Moskwie. Tam został potępiony przez głównego pastora moskiewskich luteranów; został aresztowany, torturowany i spaleny na stosie w 1689 roku.